Η Αγγελική των τρελών νερών.

Χάνομαι χωρίς ελπίδα

μέρα νύχτα στη Χαλκίδα

στο δικό σου το περίπου

και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η φίλη μου η Αγγελική είναι από τα τρελά νερά του Ευρίπου και είναι ένα άτομο που γενικά το τραβάει η ψυχή του…

Ότι τρελό κι ότι κουλό κυκλοφορεί στον κόσμο θα πέσει πάνω της σα να γράφει στο κούτελό της Άγιος Παντελεήμονας. (αν δεν ταιριάζαμε δε θα συμπεθεριάζαμε)

Όταν τα φέρνει βολικά ο καιρός και συναντιόμαστε, γίνεται το έλα να δεις, ειδικά όταν σε αυτές τις συναντήσεις συμπεριλαμβάνεται και βραδινή έξοδος και τυχαίνει να είναι και απόκριες, τρέμε ντουνιά!

Τα τελευταία χρόνια η αλήθεια είναι ότι έχει πέσει η ομάδα εξαιτίας της απόστασης και τις έλλειψης χρόνου, αλλά και πάλι τα ευτράπελα που έχουμε να διηγηθούμε η μία στην άλλη είναι ατελείωτα.

Μέσα στις γιορτές είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε μερικές μέρες μαζί, σαν τον παλιό καιρό που ήμασταν φοιτήτριες. Πέντε μέρες μιλούσαμε ακατάπαυστα. Οκ ναι τα προβλήματα της καθημερινότητας μονοπώλησαν λίγο το ενδιαφέρον μας και μας άφησαν λιγότερο χρόνο για αυτοσχεδιασμό, αλλά και πάλι τη δόση μας από γέλιο την πήραμε.

Την τελευταία μέρα της διαμονής της στη Θεσσαλονίκη, είπαμε να κάνουμε μία επετειακή εξόρμηση στην πόλη, έτσι για το καλό. (τις προηγούμενες μέρες τη βγάλαμε συντηρητικά στο σπίτι και στη γειτονιά εξαιτίας του παγετού και ναι μια γερή ψύχη την άρπαξα όσο κι αν πρόσεχα)

Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν συντονίσαμε ένα μικρό reunion της παλιοπαρέας στο Φρειδερίκο αγάπη μου και θυμηθήκαμε τα παλιά, όπου μεταξύ άλλων ειπώθηκε και η πρόσφατη ιστορία της κα Κ.

Το σκηνικό διαδραματίστηκε το καλοκαίρι στη Χαλκίδα, όπου μία ομάδα αθίγγανων στρατοπέδευσε σε ένα πάρκο του κέντρου και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με τα καμώματά της. Διακίνηση ναρκωτικών, καβγάδες, σαματάδες, βιαιοπραγίες και δυσοσμία από τη δημόσια ούρηση. Τι τα θέλετε, οι κάτοικοι της γειτονιάς έπρεπε να δράσουν και μπροστάρισσα των κινητοποιήσεων ήταν η Αγγελική. Αν και η συνεννόηση μεταξύ των κατοίκων δεν ήταν εύκολη, η φιλενάδα μου κατάφερε να βρει μια ένθερμη υποστηρίκτρια στο πρόσωπο της κυρίας Κ, μίας 65χρονης ευφάνταστης γυναίκας που μπροστά της η Ζωζώ Σαμπουτζάκη ωχριά.

Μαλλί πλατίνα, καυτό μίνι φούστα, μπουστάκι με κοιλιά ακάλυπτη και γόβες στιλέτο και με τον αέρα της τοπικής ντίβας, η κα Κ. αποτελεί αξιότιμο μέλος της κοσμικής Χαλκίδας. Κάθε βράδυ πρώτο τραπέζι πίστα σου λέει και ο σύζυγος στο σπίτι να ξεκουράζεται. Μα θα μου πείτε, επιτρέπεται καλέ να κουτσομπολεύεις έτσι μία γυναίκα; Ε μα ακούστε και το υπόλοιπο και θα καταλάβετε.

-Μπράβο Αγγελική κορίτσι μου! Καλά τους τα πες στην αστυνομία! Αυτά ήθελα να τους πω κι εγώ αλλά βλέπεις το επάγγελμά μου δε μου το επιτρέπει.

Επάγγελμα, επάγγελμα; Ποιο επάγγελμα; Καλά τι κάνει αυτή η γυναίκα και δε μπορεί να δώσει μία κατάθεση στην αστυνομία; Θα το πε άλλες τρεις, τέσσερεις φορές αυτό με το επάγγελμα η κα Κ. σα να της έλεγε της φιλενάδας μου: «Μα έλα, ρώτα με! Δε θες να μάθεις τι δουλειά κάνω;» κι επειδή η Αγγελική δεν είναι από εκείνες που το παίζουν πολιτισμένες και τάχαμου αδιάφορες, τη ρώτησε.

-Τι επάγγελμα κάνετε και δεν μπορείτε να μιλήσετε;

-Είμαι ντέντεκτιβ! Είπε γεμάτη υπερηφάνεια η κα Κ.

Μα τώρα πείτε μου δε θα θέλατε να γνωρίσετε από κοντά την ενσάρκωση της Εrin Βrockovich και Ζωζούς Σαμπουτζάκη δύο σε ένα; Τι; Μόνο εγώ είμαι η αδιάκριτη;

Επανερχόμενη στη βόλτα μας, αφήνοντας πίσω τον Φρειδερίκο και καθοδόν για τους Μάγειρες

πέσαμε πάνω στα δωμάτια πανικού. Μπροστά από μία είσοδο ενός νεοκλασικού ήταν σταματημένα καμιά δεκαριά άτομα. Τι στο καλό; Καινούρια οροφοκαφετέρεια άνοιξε;  Κάνω να κοιτάξω μέσα στο κτίριο και τι να δω; Μια περίτεχνη μεταλλική κατασκευή στον τοίχο και ένα πυκνό σύννεφο καπνού να βγαίνει από το πάτωμα! Άλλο και τούτο! Κάτι είχε πάρει το αυτί μας για τη νέα μόδα που κυκλοφορεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά δεν το είχαμε δει ιδίοις όμμασι. Ανεβαίνουμε τις σκάλες, ξύλινες παρακαλώ και φτάνουμε στη μεγάλη σάλα της υποδοχής όπου μία κοπέλα μας ενημέρωσε για το τι εστί δωμάτια πανικού. Είναι κάποιοι διαδραστικοί  χώροι, όπου σε κλείνουν μέσα με την παρέα σου κι εσύ πρέπει να λύσεις έναν περίπλοκο γρίφο για να απελευθερωθείς.

Ωραία, θα το έχουμε στα υπόψη μας, είπαμε και σπεύσαμε να γευματίσουμε και καθώς επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη χωρίς τρίγωνα Πανοράματος δεν γίνεται, πήγαμε με την Αγγελική αλά μπρατσέτα  στο καλύτερο ζαχαροπλαστείο για τρίγωνα, τον Ήλιο! Ένα μαγαζί από άλλη εποχή, κυριολεκτικά καταχωνιασμένο στις δυτικές συνοικίες του κέντρου. Και ναι παιδιά, γινόταν λαϊκό προσκύνημα!

Η Αγγελική σας χαιρετά!

Και κάπου εδώ τελειώνει η βόλτα μου με την Αγγελική με μία ενδιάμεση στάστη στην οδό Καρίπη με τα ομορφότερα ταβερνεία της πόλης. Μια μικρή γεύση εδώ  και περισσότερες εικόνες στο Salonique mon amour

http://saloniquemonamour.blogspot.gr/2015/01/last-days-of-christmas.html