6 και μία

  Παίρνω σκυτάλη από την Πέτρα και καταθέτω τις δικές μου σκέψεις, 6 μέρες και μία πριν την Μεγάλη Κυριακή!

Πολλά ακούγονται κι άλλα περισσότερα γίνονται. Μεγαλόσχημοι κληρικοί μετατρέπουν το Ιερό Βήμα σε πίστα προεκλογικής καμπάνιας, http://stilida.com/stylidiwtika-nea/ap-gkletsos-agapitoi-en-xristw-adelfoime-kanate-eutyxismenoden-8a-prodwswmpesa/

θυμίζοντάς μας ή μάλλον επιβεβαιώνοντάς μας  εκείνες τις μαύρες κι άραχνες σελίδες τις ιστορίας μας, με τους ατελείωτους αφορισμούς των απελευθερωτικών αγώνων των προγόνων μας, επί τουρκικής κι αργότερα γερμανικής κατοχής. Ακροδεξιοί, φασίστες βουλευτές με το ένδυμα του φιλελευθερισμού απειλούν πως θα ξαναπάρουν τα όπλα αν ο λαός αποφασίσει αλλαγή. http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekloges-gr/ekloges2015/voridhs-den-tha-paradwsoyme-th-xwra-sthn-aristera-o-ti-ki-an-xreiastei-na-kanoyme.3255062.htmlΣαστισμένοι ψηφοφόροι και ποικίλοι  καλοθελητές βαφτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ  νέο ΠΑΣΟΚ. http://www.skai.gr/news/politics/article/273350/koutsoubas-o-suriza-einai-ena-pasok-sti-thesi-tou-pasok-me-gnosta-lamogia/

Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή.

Μια φορά κι έναν καιρό μέσα σε μια Θεοκρατούμενη φιλοβασιλική Ελλάδα ( να λέμε αλήθειες γιατί όχι;) γεννήθηκε ο Σοσιαλισμός. Δε λέμε ότι γεννήθηκε το πρότυπο του Σοσιαλισμού αλλά κάποτε ναι το παλιό ΠΑΣΟΚ ήταν μια σοσιαλιστική πρωτοβουλία. Ανεπιτυχής μεν, πρωτοβουλία δε! Το αν βούλιαξε στην πορεία και εξευτελίστηκε δε σημαίνει πως ο Σοσιαλισμός απέτυχε και δεν παραμένει μία φιλολαϊκή αριστερή πολιτική. Ο λαός όφειλε να είναι πιο ενεργός και πιο ψυλλιασμένος. 

Η Ελλάδα ναι, είναι διχασμένη και βρίσκεται ακόμα ανάμεσα στα δύο συντηρητικά άκρα. Κάποιοι γουστάρουν Πατρίδα-Θρησκεία-οικογένεια με την παρακμιακή Τζιχατιστική έννοια του τριπτύχου  και κάποιοι ορέγονται τον απόλυτο κρατισμό και την οργάνωση της ζωής με απομόνωση και κουπόνια. 

Οι Έλληνες επίσης πάσχουμε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ταυτιζόμαστε με τον βιαστή και βασανιστή μας. Σαν ευνουχισμένα θύματα, προτιμούμε να παραμένουμε αρρωστημένα προσκολλημένοι στον απαγωγέα μας από το να βγούμε έξω στην ΑΛΗΘΙΝΉ  κοινωνία και να ξεκινήσουμε από την ΑΡΧΉ.

Οι Έλληνες είμαστε αρχιτεμπέλιδες! Θέλουμε οι άλλοι να τα κάνουν όλα για μας.  Να ζητάμε πίτα και η πίτα να πέφτει από τον ουρανό. Θέλουμε να μας τάζουν και να εκπληρώνονται όλα μας τα όνειρα χωρίς να κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι.

Οι Έλληνες είμαστε φανταγμένοι. Μας αρέσει να κολλάμε στον διάσημο, τον πετυχημένο, τον ισχυρό, τον νικητή! Την μετριοπάθεια δε την συμπαθούμε γιατί ούτε κι εμείς είμαστε μετριοπαθείς. Σε ένα καφενείο να πας με εκατό θαμώνες, εκατό πρωθυπουργούς θα συναντήσεις.

-Εεεεεχχχ έπρεπε να ΄μουνα εγώ πρωθυπουργός! Θα σου λεγα ΕΓΩ!

Το 2012 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μετριοπαθής και πιο ριζοσπαστικός κανένας δεν τον πήρε στα σοβαρά. Σήμερα που βγαίνει μπροστά και προθυμοποιείται να παραλάβει ένα χάος, να ελιχθεί και να φάει και τις ντομάτες στη μάπα, όλοι του βρίσκουμε κουσούρια.

Να εξηγηθούμε μια κ έξω. Τον Αλέξη δεν τον έχω τίποτα. Ούτε μπατζανάκης μου είναι, ούτε και κοντινός μου ξάδερφος. Ούτε βολεμένη είμαι, ούτε τακτοποιημένη. Μεγάλωσα στα ελάχιστα, έμαθα στα λίγα και δεν λιγουρεύομαι τα πολλά. Συνεπώς προτεραιότητά μου δεν είναι να αποκτήσω μια άνετη ζωή. Δεν την είχα ποτέ κι ούτε θα πάθω τίποτα αν δεν την αποκτήσω. Αυτό που με νοιάζει είναι να ξεκινήσει η χώρα μου από κάπου. Να φύγει όλη αυτή η σαβούρα των περασμένων δεκαετιών και αιώνων από την Ελλάδα μου. Τι δική μου Ελλάδα, αυτήν που δεν θα παρατήσω ποτέ ακόμα κι όταν δεν πραγματοποιηθεί ούτε ένα από τα όνειρά μου. Δεν ονειρεύομαι Σωτήρες κι ούτε θα απογοητευθώ αν δεν περάσει τις εξετάσεις ο Αλέξης. Ξέρω τα στραβά του λαού μου και ξέρω πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αυτό που με νοιάζει είναι το σημείο έναρξης. Το σημείο μηδέν από όπου θα αρχίσει η ιστορία να γράφεται ξανά από την αρχή.

Αυτό που ζούμε τώρα, λίγο πριν τις κάλπες μου θυμίζει τους  απατημένους συζύγους που διώχνουν την άτιμη γυναίκα και βγάζουν όλα τους τα σπασμένα στην επόμενη. Ασχέτως αν η πρώτη έκανε τα χειρότερα, όλη την αυστηρότητα και τη μνησικακία τους θα την εξαντλήσουν στην επόμενη.  Στην επόμενη είναι που δε θα συγχωρέσουν ούτε ένα ψεγάδι. Αυτό είναι καθαρή ψυχασθένεια, έτσι;

Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι τον Πατέρα μου. Ασθενής, υπομονετικός κι ολιγαρκής περιμένει από το 2010 να βγει στη σύνταξη. Ζει με 450 ευρό έναντι και μου ζητάει συγγνώμη γιατί ανήκει στη γενιά της μεταπολίτευσης. Μου ζητάει συγγνώμη γιατί δεν μυρίστηκε από νωρίς πως το σύστημα μπάζει.

-Τόπο στα νιάτα! Μου λέει.

-Αυτό που θες εσύ να γίνει για τη χώρα, αυτό θέλω κι εγώ. Εγώ ζω και με παξιμάδια και τη ζωούλα μου τη γλέντησα! Για σας μαραζώνω, τα νέα τα παιδιά που βάλατε τις ζωές σας στον πάγο και χάνετε τα καλύτερά σας χρόνια.

Θα το πω ξανά. Δεν ξέρω τι έχει για τον καθένα μεγαλύτερη αξία. Τα δόγματα; Τα ακίνητα; Οι ιδεολογίες; Οι πατριωτισμοί; Η τακτοποίηση; Αυτό που βλέπω εκεί έξω είναι πως αυτοί που δεινοπάθησαν πραγματικά μέσα στην κρίση, όχι αυτοί που απλώς στριμώχτηκαν, θέλουν την αλλαγή! Και μόνο σαν φόρο τιμής προς τα θύματα αυτής της 5ετούς κρίσης έχουμε ευθύνη να στηρίξουμε την ΑΛΛΑΓΗ. Και την αλλαγή αυτή την θέλουμε κι εμείς οι νέοι.

Αν μας νοιάζεστε πραγματικά στηρίξτε την επιθυμία μας!

Αν οι σημερινοί εικοσάρηδες και τριαντάρηδες είναι το γραμμένο μας να γίνουμε το μαξιλαράκι για τις επόμενες γενιές ας γίνει! Φτάνει μονάχα να γίνει για το χατίρι μιας καλύτερης Ελλάδας κι όχι για το χατίρι των αμετακίνητων και των εγκληματιών.

Χορταριάσαμε

Βαλτώσαμε

Σκουλικιάσαμε

Επιτέλους να τσουλήσουμε κι ας πέσουμε και σε λακκούβες. Τόσο χαλβάδες γίναμε μωρέ πια; Τόσο;

Όλοι οι λαοί της Ευρώπης περιμένουν με αγωνία τη δική μας κίνηση!

Λοιπόν; Τι λέτε;

Διαβάστε οπωσδήποτε κι αυτό! 

«άθεοι» και αντίθεοι….