ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Ο Λευτέρης Γιακουμάκης είναι ένας νέος εικαστικός που φοίτησε  στo Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσσαλονίκης. Σήμερα θα σας παρουσιάσω το τελευταίο του εικαστικό εγχείρημα. Ένα ταξίδι στη μακρινή χώρα της Ισλανδίας όπου εκεί τα παραμύθια ακόμα ζουν... http://left-y.com/en/ https://www.facebook.com/lefteris.yakoumakis  Lefteris Yakoumakis was born in Athens, Greece in 1984. He studied Art at the Faculty of Fine and Applied Arts of the School of Fine Arts of the Aristotle University of Thessaloniki where he specialized in painting. He divides his time between Greece and Iceland. For English below.   https://www.youtube.com/watch?v=ofCFMRf3dJo   55 τρόποι να προφέρετε τη λέξη Σίκλουφιορδουρ Ο ζωγράφος Λευτέρης Γιακουμάκης ύστερα από επτά μήνες στην Ισλανδία επέστρεψε με τις βαλίτσες του γεμάτες ιστορίες και σχέδια που μάζεψε σε ένα μικρό βιβλίο με το φ...

Ελλάδα σ΄αγαπώ, παντού σ' ακολουθώ... Στις μικρές μεγάλες χαρές μας, που περιμέναμε για να ξεπλύνουμε λιγάκι τις ντροπές μας. Στις μικρές μεγάλες δόξες μας, που περιμέναμε για να αισθανθούμε πως δεν αγγίξαμε τον πάτο. Δεν έχει σημασία το πόσο ψηλά θέλαμε να φτάσουμε. Σημασία έχει το πόσο πολύ θέλαμε να πιστέψουμε πως έχουμε κουράγιο. Πως βαστάμε και αντέχουμε ακόμα. Πως δεν ξεχάσαμε να παλεύουμε, να προσπαθούμε και να ελπίζουμε. Πως δεν ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε. Δεν ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε όχι με αγώνα βρώμικο, όχι με αγώνα ύπουλο, πρόστυχο και χυδαίο. Όχι με αγώνα ψεύτικο, ποτισμένο από αίμα. Αλλά με αγώνα παλικαρίσιο. Με αγώνα μεγαλόψυχο και υπερήφανο. Με αγώνα αδελφωμένο! Μα καλά, από ένα χαζοπαίχνιδο κι ένα μικρούλι τόπι θα έπαιρνε  η ψυχή μας ανάσα ; Η ψυχή από όλα παίρνει ανάσα κι οι μεγάλες χαρές κι οι μεγάλες αγάπες από τα μικρά παιχνίδια στις αλάνες γεννήθηκαν. Αυτές οι αλάνες είναι που μας λείπουνε και τώρα τα παλικάρια παίζουν με σο...

 I wish I was a fisherman tumblin' on the seas far away from dry land and it's bitter memories castin' out my sweet line with abandonment and love no ceiling bearin' down on me save the starry sky above with light in my head with you in my arms... Και το παλικάρι παρακαλεί να γίνει ένας ψαράς. Να αρμενίζει με τη βαρκούλα του στα κύματα, να αφήσει πίσω του την ξέρα και τους παλιούς καημούς και να αράξει κάτω από τα αστέρια με το κορίτσι του αγκαλιά… Μα τι θέλει τέλος πάντων ο άνθρωπος; Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αμόρε του. Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την ξεγνοιασιά; Όχι πείτε μου υπάρχει; Ξεσηκωθήκαμε με τόσες βαρκούλες και τόσες ακρογιαλιές. Δεν άντεξα έπρεπε να ανεβάσω και τα καλυβάκια του ψαρά. Επανομή για μια ακόμη φορά, σε γωνιές που δεν ζυγώνει και πολύ ο κόσμος. Τόσο φτωχά και μοναχικά αυτά τα καλυβάκια, αλλά τόσο ελκυστικά και φιλόξενα. Στέκουν χρόνια και χρόνια εκεί στην ακροθαλασσιά και δείχνουν ευτυχισμέ...

Έπεσε σύρμα για μια παραγγελιά.  Ιθύνων νους η Πέτρα,  http://pistos-petra.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1874.html   Αν και αντιδραστικό πνεύμα, είπα αυτή τη φορά να συμμορφωθώ και να τιμήσω την blogo -παρέα αξιοποιώντας το στοκ φωτογραφιών που έχω. "άλλος με τη βάρκα μας!" λοιπόν Δεν έχω ταξιδέψει σε πολλούς γιαλούς, ούτε το ριζικό μου με τράβηξε μακριά.   Είχα πάντα, μονάχα τούτη την ελπίδα, να μου φέρει η θάλασσα ότι με τόση πίστη καρτερούσα. Ένα κύμα, ένα αεράκι, μια δροσιά… Μέσα σε μικρές βαρκούλες φύλαγα κρυφά τα όνειρά μου. Σε μικρές παράκτιες διαδρομές ψάρευα την τύχη μου. Και να μαι τώρα κάπου εδώ, ξεβρασμένη στην στεριά, να προσμένω κάποιο ψαροπούλι να φτάσει ως τη βεράντα μου…                                                        Χριστίνα Ανδρομέδα (ουουου ψώνιο) ...