Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΞΑΝΑ....


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

και ξερό ψωμί...





Μπορεί η παλιά παραλία Θεσσαλονίκης να είναι το πλέον κοινότυπο θέμα φωτογράφισης, δεν παύει όμως να είναι και το πιο αγαπημένο. Και πώς να μην είναι άλλωστε, όταν όλα τα βήματα οδηγούν εκεί. 
Από το λιμάνι έως το Μέγαρο Μουσικής κι ακόμα παραπέρα το Καραμπουρνάκι και την Νέα Κρήνη, η ακτογραμμή του Θερμαϊκού κόλπου αποτελεί σημείο αναφοράς  για τον αστικό ιστό αυτής της πόλης, όπως και οι προεκτάσεις του στην περιαστική ζώνη.
Για κάθε απλό περαστικό, ένας περίπατος πλάι στη θάλασσα είναι ότι πιο αναζωογονητικό. 
Ακόμα και μια κλεφτή ματιά στο γαλάζιο του ορίζοντα είναι αρκετή για να διώξει το στρες της ημέρας.
Ελπίζω αυτό , το ελάχιστο  δείγμα φωτογραφιών που σας παραθέτω να είναι μια μικρή ανάσα για όσους δεν έχουν τη χαρά να ζουν κοντά στο υδάτινο στοιχείο. 

















Σχόλια

  1. Καλησπέρα Ανδρομέδα μου!
    Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά!

    Τι μου θύμισες τώρα....
    Η τελευταία φορά που ανέβηκα για δουλειά στη Θεσ/νίκη (πριν 1 μήνα περίπου)ήταν αξέχαστη.

    Καλό ξημέρωμα, καλή μου! Καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεθώς Ανέστη με χρονοκαθιστέρηση, μέχρι να μάθω όλα τα κατατόπια των ρυθμίσεων. Ε μας δίνει πολύ ζωή η Θεσσαλονίκη! Ευλογία! Να σαι καλά και να την απολαυμβάνεις συνεχώς έστω και μέσα από τις φωτογρφίες!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...