Αληθινό γεγονός...Ο προβληματισμός μου για το αν θα ήταν σωστό να συντάξω αυτήν την ανάρτηση, μέχρι πρότινος ήταν μεγάλος. Το αν κάνω καλά που μοιράζομαι μαζί σας το παρακάτω γεγονός θα το κρίνετε εσείς και κάθε παρατήρηση είναι δεκτή.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί στο παρελθόν για το αν η αγάπη μου στα ζώα είναι ισάξια της αγάπης για τους ανθρώπους, αν η προσκόλλησή μου στα απροστάτευτα πλάσματα είναι υπερβολική και γραφική. Γύρω μας καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ανάγκη μας και η δική μου καρδιά λιώνει όταν συναντώ ένα απροστάτευτο πλασματάκι. Η απάντηση σε όλο αυτό μου ήρθε άξαφνα ένα Σαββάτο βράδυ όταν το τηλέφωνο χτύπησε και από την άλλη γραμμή βγήκε ένα παιδάκι κάπου κοντά στην πρώτη εφηβεία. Με μεγάλη ευγένεια και στρωτή ομιλία μου είπε πως ενδιαφερόταν για ένα κουταβάκι που είδε σε μια αγγελία. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν το αν οι γονείς του είχαν γνώση για αυτό του το τηλεφώνημα. Το παιδάκι ευθύς με διαβεβαίωσε πως οι γονείς του είχαν πλήρη επίγνωση του γεγονότος και πως του επέτρεπαν να πάρει σκυλάκι, μόνο μου εκείνη τη στιγμή απουσίαζαν από το σπίτι. Φυσικά δεν μπορούσα να μείνω σε κάτι τέτοιο, έπρεπε οπωσδήποτε να μιλήσω με κάποιον κηδεμόνα, έτσι μου υποσχέθηκε να με πάρει εκ νέου όταν θα επέστρεφαν οι δικοί του.
Την επομένη, δέχτηκα ξανά κλίση μόνο που αυτή τη φορά το τηλεφώνημα πείρε άλλη τροπή. Το παιδάκι με τρεμάμενη φωνή μου ζήτησε συγγνώμη γιατί λέει μου είχε πει ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Οι γονείς του δεν βρίσκονταν σπίτι γιατί απλά δεν είχε γονείς. Χωρίς να δείξω ότι ταράζομαι δέχτηκα αυτό που μου είπε σαν ένα φυσιολογικό γεγονός και ζήτησα να μιλήσω με έναν οποιοδήποτε κηδεμόνα, παππού, γιαγιά, θείο κλπ. Το παιδάκι εκεί τα έχασε και μπερδεύτηκε, μου είπε πως εκεί που ζούσε υπήρχαν πολλά παιδιά και ένας κύριος που τα πρόσεχε και πως το κουταβάκι το χρειαζόταν για να το έχει συντροφιά. Από κείνη τη στιγμή στο μυαλό μου έπαιζαν δεκάδες σενάρια, από την απλή εκδοχή το παιδάκι να μου έλεγε ψέματα και δικαιολογίες, μέχρι να έχει πέσει σε κύκλωμα εκμετάλλευσης.
Από το υπόλοιπο της συνομιλίας κατάλαβα πως το κουταβάκι ήθελε να το πάρει κρυφά και με πολύ ευγενικό τρόπο του εξήγησα ότι ένα σκυλάκι ζωηρό της εξοχής δεν γίνεται να ζήσει στην πόλη γιατί αν το πατήσει κάποιο αμάξι θα ήταν χειρότερα για την ψυχούλα του και εξάλλου υπήρχαν και άλλοι υπεύθυνοι για το κουταβάκι που αν μάθαιναν πως το έδωσα κάπου κρυφά θα με μαλώνανε πάρα πολύ άσχημα. Το παιδάκι συγκινήθηκε όταν του είπα πως κάποιος μεγαλύτερος θα μου έκανε παρατήρηση, και μου είπε απλά: " Αν είναι να σε μαλώσουν δεν πειράζει, αλλά αν βρεις άλλο σκυλάκι που να μπορεί να ζήσει στην πόλη μη με ξεχάσεις"...
Ζήτησα συγγνώμη και κι εκείνος με συγχώρεσε που τον στεναχώρεσα.
Μετά το τέλος της συνομιλίας αναζήτησα τον αριθμό του τηλεφώνου του και διαπίστωσα πως ταυτιζόταν με το τηλέφωνο ενός μεγάλου ιδρύματος. Έψαξα έναν υπεύθυνο και ανέφερα το περιστατικό. Από την μια συγκλονίστηκα που έμαθα την αλήθεια από την άλλη ηρέμησα γιατί τουλάχιστον το ίδρυμα αυτό είναι άριστο από κάθε άποψη. Η κουβέντα μου με την παιδαγωγό ήταν διαφωτιστική, ο μικρός είχε μεγάλη αγάπη στα ζωάκια και μεράκι να αποκτήσει ένα, οι κανονισμοί όμως δεν του το επέτρεπαν. Η αμέσως επόμενη επιθυμία μου ήταν να συναντήσω αυτό το παιδάκι από κοντά μιας και θεώρησα το τηλεφώνημα σημαδιακό. Μα και αυτό ήταν κάτι που δεν επιτρεπόταν από τον κανονισμό και δικαίως φυσικά!
Αυτό όμως που αποκόμισα από το περιστατικό ήταν οτι η αγάπη είναι ίδια σε όλες τις εκφάνσεις της, είτε αυτή απευθύνεται σε έναν άνθρωπο, είτε σε ένα ζώο. Η δύναμή της είναι ίδια κι απαράλλαχτη και πρέπει να μάθουμε να την αντλούμε από κάθε πλάσμα του κόσμου τούτου. Ένα μικρό παιδάκι γύρευε λίγη στοργή από ένα τετράποδο, αυτήν την στοργή που στερήθηκε και είχε κι αυτό με την σειρά του απόθεμα αγάπης να μοιραστεί με έναν μιρκό φίλο. Την στιγμή που πολύ άνθρωποι ανάμεσά μας αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν παράσιτα για κάποιους άλλους τα ίδια ζώα είναι η μεγαλύτερη ευλογία που θα μπορούσαν να έχουν στη ζωή τους.
Όσο για το μικρό κουταβάκι που έκλεψε την καρδιά του μικρού παιδιού, είναι συγκλονιστικό πως κι αυτό είχε μια μικρή αποστολή από τον Θεό, να σταθεί σαν αφορμή να πάρω ένα μαγάλο μάθημα. Όταν η δική μου ζωή, μου φαίνεται δύσκολη και θεωρώ αδιάφορο και τετριμμένο να έχω κατοικίδια, μια άλλη ψυχή έχει μια πραγματικά δύσκολή ζωή και το μεγαλύτερό του όνειρο είναι να αποκτήσει ένα κουταβάκι.
Ανατριχιασα με τις δυο αγνές αυτές ψυχούλες :(
ΑπάντησηΔιαγραφή