Εξομολόγιση

link

Αναβλητική; Σημειώσατε Χ

Ανασφαλής; Σημειώσατε Χ

Λεπτολόγος; Σημειώσατε και πάλι Χ

Ηττοπαθής; Άντε κι εδώ ένα μικρό Χ

Αν τα παραπάνω τα βάλουμε όλα μαζί, μας κάνουν πολλές χαμένες εξεταστικές και μια ημερομηνία ορκωμοσίας τόσο μακρινή, όσο μακρινός είναι και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (καλή ώρα).

Η ανασφάλεια σε κάνει να νιώθεις πως υστερείς σε κάτι κι αυτό σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην λεπτολογία. Μα αυτό δεν ξέρω να το κάνω καλά. Μα υπάρχουν τόσοι άλλοι που το κάνουν καλύτερα. Ίσως αν το μελετούσα περισσότερο. Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις που στο τέλος σε αποτρελαίνουν και καταθέτεις τα όπλα. 

Κι ύστερα έρχεται η ηττοπάθεια. Η λογική πως αφού δεν είμαι καλή σε κάτι ( έχοντας πάντα σαν μέτρο σύγκρισης το τέλειο και το άπιαστο), είναι δεδομένο πως δε θα τα καταφέρω. Κι αφού δεν θα τα καταφέρω ας προσπαθήσω λίγο αργότερα όταν θα γίνω λίγο καλύτερη.

 

link

Είχα μιλήσει και παλαιότερα εδώ για το λεγόμενο θάρρος που λείπει από πολλούς από εμάς και μας κάνει να μένουμε πίσω σε σύγκριση με αυτούς που έχουν το θράσος να επιβάλλονται σε όλα τα πράγματα, χωρίς να νοιάζονται για το αν είναι πραγματικά καλοί. 

Με τούτα και με εκείνα έμεινα πολύ πίσω στις σπουδές μου και να ΄μαι εδώ πλέον με τον χρόνο να με πιέζει τόσο πολύ, σε τέτοιο βαθμό  που να μη με νοιάζει καθόλου για το αν είμαι καλή ή όχι σε αυτό που επέλεξα να σπουδάσω. 

Η μικρή αποστολή, που έχω να φέρω εις πέρας είναι μονάχα το να αναμετρηθώ με τους φόβους μου και να περάσω την τελευταία κρίσιμη εξέταση πριν το πτυχίο. Και η χαρά μου δεν θα είναι πως θα έχω ένα πτυχίο, αλλά ότι θα τελειώσω κάτι που με ζόρισε πολύ. Σίγουρα έχει τύχει σε πολλούς ανθρώπους να μπουν με όνειρα σε ένα πανεπιστήμιο και στην πορεία να βρουν τα σκούρα και να τα παρατήσουν. Θα μπορούσα να το είχα κάνει κι εγώ, αλλά δεν το θέλησα. 

 

link

Θυμάμαι όλα εκείνα τα ατελείωτα μερόνυχτα διαβάσματος πριν τις πανελλαδικές και μου σηκώνεται ακόμα η τρίχα κάγκελο. Κι εκείνη η πίεση της οικογένειας πως αν δεν περνούσα στο πανεπιστήμιο θα αποτύχαινα στη ζωή σου. Θυμάμαι που κοιμόμουν μόνο τρεις ώρες τη μέρα για να προλάβω να προετοιμαστώ σε όλα τα μαθήματα εκείνη τη ζόρικη χρόνια που ακόμα και η ιστορία γενικής παιδείας μετρούσε στα μόρια εισαγωγής. Θυμάμαι που είχα πάντα το σύνδρομο απόσπασης προσοχής, το οποίο μου το διέγνωσε η γιατρός  μου με χρονοκαθυστέρηση κι έτσι με απάλλαξε μόλις πρόσφατα από τις τόσες ενοχές που κουβαλούσα μέχρι και σήμερα. Θυμάμαι όλη αυτήν την αγωνία μου και την προσμονή. Θυμάμαι που ήθελα να δώσω για Καλών Τεχνών και δε με άφησε η μητέρα μου κι έτσι αναγκάστηκα να δώσω για Πολυτεχνείο, για να συναντηθούν οι επιθυμίες μας στη μέση.

Θυμάμαι τα καρδιοχτύπια και τα κλάματα, τους στομαχόπονους και τις διατροφικές διαταραχές. 

Όλος αυτός ο πόνος για μένα ήταν αρκετός για να μην παρατήσω ποτέ κάτι που κατάφερα με τόσο κόπο. Θυμάμαι όλες εκείνες τις μέρες που με πόδια βαριά και  απρόθυμη καρδιά, περνούσα το κατώφλι του Πολυτεχνείου και συναντούσα όλους εκείνους τους ανταγωνιστικούς  καθηγητές που δεν συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο από την τελειότητα. Θυμάμαι όλα τα ατελείωτα ξενύχτια πάνω από τα σχεδιαστήρια και τους υπολογιστές, τους πόνους στη μέση και στα γόνατα. Θυμάμαι το μόχθο και τον καταναγκασμό και από σεβασμό και μόνο στα χρόνια που αφιέρωσα, θέλησα να φτάσω ως το τέρμα και να πω ένα χαλάλι. Ένα χαλάλι γιατί μέσα από όλο αυτό το ζόρι, γνώρισα τους καλύτερους φίλους που θα μπορούσα ποτέ να αποκτήσω σε όλη μου τη ζωή. Ένα χαλάλι γιατί ανακάλυψα πολλά πράγματα για μένα. Ένα χαλάλι γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βγει μέσα από μια δύσκολη εμπειρία. 

 

link

Υπάρχουν παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, που έχουν σαν όνειρο ζωής να κάνουν αυτό που για μένα ήταν τόσο μεγάλος μπελάς. Γι αυτό και νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη που διάβηκα αυτό το μονοπάτι. Κάπου εδώ φτάνω στο τέλος μου και η αγωνία μου κορυφώνεται. Μια διπλωματική έμεινε και μόνο ο Θεός ξέρει αν θα πάει καλά. Κάθε άνθρωπος έχει ένα πράγμα που τον φοβίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Έχω ζήσει πάμπολλες δυσκολίες στη ζωή μου και ποτέ τίποτα δεν με φόβισε τόσο πολύ, όσο το βλέμμα ενός επικριτικού εξεταστή που με μεγάλη χαρά θα ήθελε να με ταπεινώσει μπροστά σε κόσμο, κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης. 

Αν λοιπόν φέρω εις πέρας αυτήν την μικρή αποστολή, θα γίνω πραγματικά ένας καινούριος άνθρωπος, γιατί κατέθεσα ψυχή για κάτι που δεν ήταν η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου, για κάτι που για μένα ήταν το καλύτερο από άλλα χειρότερα που θα μπορούσα να κάνω. Αν τα καταφέρω θα είναι σα να έχω βγει από μία μεγάλη φυλακή. Κι επειδή ο πόνος είναι πάντα μεγάλη προίκα και θησαυρός, πιστεύω πως τα χρόνια που έχασα από τη ζωή μου σε αυτές τις ατελείωτες σπουδές, αυτά τα χρόνια θα είναι το μεγάλο μου πτυχίο…

 

link

Σε μια εποχή και μια κοινωνία που δεν σε κοιτά στα μάτια αλλά στο χαρτί του βιογραφικού σου, είναι μεγάλη αποτυχία να έχεις μείνει πίσω. Είχα συναντήσει στο δρόμο μια μέρα την αγαπημένη μου μαθηματικό από το σχολείο. Την ωραία Ελένη, που μας πρόσεχε όλους σαν μανούλα και μας ήξερε καλύτερα κι από τους πραγματικούς μας γονείς. «Δεν τα κατάφερα κυρία Ελένη της είπα. Δεν πείρα ακόμα το πτυχίο μου, έχασα πολλά χρόνια.» Κι εκείνη μου έκανε μια μεγάλη αγκαλιά, με φίλησε γλυκά και μου είπε. «Μην το ξαναπείς αυτό Χριστινάκι μου. Αυτά τα χρόνια που τα λογαριάζεις εσύ τώρα σαν χαμένα, είναι τα χρόνια που τα χάνουν άλλοι στα πενήντα τους και τότε το πράγμα δεν έχει γυρισμό. Τώρα πρέπει να διαβείς το δύσκολο κομμάτι της αυτογνωσίας και της αναζήτησης. Εσύ κέρδισες χρόνο δεν έχασες…» Και δεν είναι αυτή η κυρία η μοναδική ωραία Ελένη της ζωής μου. Παραδόξως όσες γυναίκες με βοήθησαν στη ζωή μου και διάβασαν την αλήθεια μέσα μου, είχαν αυτό το όνομα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Υ.Γ.

Άμυ από το http://acrovatodas-stis-siopes-tis-psyxis.blogspot.gr/

Αριάδνη από το http://mononai.blogspot.gr/

Σοφία από το http://memiakoupacafe.blogspot.gr/

Μαρία από το http://maria23f.blogspot.gr/

Κορίτσια να μην υποτιμήσετε ποτέ τη δύναμη της ευγένειάς σας. Ακόμα και μια μικρή κουβέντα που θα πείτε σε κάποιον μπορεί να γίνει μεγάλο γιατρικό για κείνον. Δεν είμαι καθόλου καλή στις κολακείες και στις σάλτσες, γι αυτό θα σας στείλω μονάχα τις ευχές μου για να είστε πάντα καλά και να έχετε χαρά κι ευτυχία στις ζωές σας. Και στα δύσκολα να ανταμώνετε πάντα τους σωστούς ανθρώπους..

Φιλιά!

 

link