Εις τας εξοχάς...

Κάπου εκεί στους πρόποδες του Χωρτιάτη απλώνεται ένα τοπίο που τις συννεφιασμένες μέρες μου θυμίζει τη Μόρντορ. Ένας χωματόδρομος οδηγεί στην τεχνητή λίμνη Τριαδίου για να συναντήσεις εκεί ένα άλλο τοπίο ακόμα πιο σκοτεινό. Σκόρπια κρανία και σκελετοί αγριογούρουνων που ξέμειναν εκεί μετά από το φαγοπότι κάποιων κυνηγών.

 Όσο προχωράς προς μέσα, τόσο το τοπίο σε πλακώνει και ο περίπατος γίνεται σκηνικό για θρίλερ παρά μια πεζοπορία μέσα στη φύση. 

Την ημέρα θα δεις χαρούμενες παρέες καρδιοπαθών γερόντων, δυάδες φυσιολατρών αθλουμένων, κυρίες με τα σκυλιά τους, ιππείς με τα άλογά τους, μα σαν πέσει η νύχτα το σκηνικό αλλάζει...

Το σκοτάδι κλείνει τις πύλες του μονοπατιού και το βουνό γίνεται το καταφύγιο των παρανόμων. 

Η φαντασία αγριεύει και τα σενάρια φουντώνουν. Βιαστικοί οδηγοί τρέχουν προς το άδυτο του σκοταδιού να προλάβουν μέσα στην άγρια νύχτα τι;