Πωπω ξεχάστηκα σήμερα. Χωρίς πολλά πολλά την Καλησπέρα μου και να μου είστε όλοι καλά.
Η μίνι ξενάγηση στην Θεσσαλονίκη είναι από την στοά Μοδιάνο, παραπλεύρως της πλατείας Αριστοτέλους.
Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Ωραία η βόλτα που μας πήγες...και δεν φοβάται η γατούλα σου τη σκούπα; Ο σκύλος μας τρέχει και κρύβεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία και η καρδούλα και η τραπεζαρία σου με το καρέ της.
Καλησπέρα Χριστίνα μου
Κι ο δικός μας φίλος φοβάται τη σκούπα και γενικά ότα τα εξαρτήματα, φωτογραφικές κινητά.
ΑπάντησηΔιαγραφή