Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Όπως έγραψα και στο κανάλι σου Χριστίνα, αυτή η ερημιά της πόλης με μαγεύει. Εξαίρετη ιδέα τα πλάνα σου αυτά. Επιλογή καθαρά καλλιτεχνική! Τα απόλαυσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σου.
Γεια σου Γιάννη μου! Το σχόλιό σου στο κανάλι δυστυχώς δεν εμφανίζεται :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Χριστινα μου Χριστούγεννα στην Σαλονικη μας τι ομορφα που θα ειναι!! χαρα θεου...απολαυση οπως απολαυση ειναι το γγατουλινι σου και ο σκυλακος σου.. καλε; πως σου μιλαει ετσι; χα..χα το ιδιο πλαστικο για τα πον πον εχω και εγω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλα να περασεις και ομορφα τις γιορτινες μερες που ερχονται Χριστινα μου φιλια και καλο ξημερωμα..❤