Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λέω ΟΧΙ γιατί... Ενιαία Κίνηση Bloggers

Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο λαός.
Θα πρέπει με την ψήφο του να αποδείξει αν έχει αντιληφθεί 
το βάρος της ιστορικής ευθύνης, αν αγαπάει τη χώρα του, 
αν σέβεται αυτά που διδάχτηκε.
Με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου αποφασίζω 
για τη ζωή που θέλω να ζήσω, αλλά πολύ περισσότερο, 
αποφασίζω για την Ελλάδα που θα παραδώσω στις επόμενες γενιές.

Λέω ΟΧΙ γιατί βάζω την πατρίδα μου πάνω και πέρα
από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη
Λέω ΟΧΙ γιατί εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία και η Ελευθερία της σκέψης.
Δεν θα τις θάψω με την ψήφο μου.

Λέω ΟΧΙ γιατί η μακραίωνη Ιστορία της πατρίδας μου 
είναι γεμάτη από ΟΧΙ, αντίσταση και αγώνες. Όποτε είπε ΝΑΙ πόνεσε περισσότερο
Λέω ΟΧΙ γιατί εκατομμύρια Έλληνες πριν από μένα πότισαν με το αίμα τους αυτά τα χώματα. Δεν έχω το δικαίωμα να παραδώσω ούτε μέτρο λιγότερης Ελλάδας
Λέω ΟΧΙ γιατί αυτό θα έλεγαν και ο Μεγαλέξανδρος, ο Λεωνίδας,
ο Καραϊσκάκης, οι ήρωες της Πίνδου
Λέω ΟΧΙ γιατί το χρωστώ στην Ιστορία της πατρίδας μου.
Αυτή δεν μου χρωστάει τίποτα.

Λέω ΟΧΙ γιατί γεννήθηκα και θα πεθάνω Έλληνας. Δεν γεννήθηκα Έλληνας
για να πεθάνω Γερμανός, ή Ολλανδός, ή Φιλανδός ή ό,τι αποφασίσετε
Λέω ΟΧΙ γιατί η τιμή και η υπερηφάνεια της πατρίδας μου
και του λαού της είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες
Λέω ΟΧΙ γιατί έμαθα να στέκομαι στα πόδια μου και να κοιτώ τον ουρανό.
Αρνούμαι να ζήσω σκλάβος.

Λέω ΟΧΙ γιατί θέλω να κοιτάω τα παιδιά μου στα μάτια και να μη ντρέπομαι
Λέω ΟΧΙ γιατί δεν σκύβω, δεν εκβιάζομαι, δεν υποτάσσομαι,
δεν υποχωρώ σε κανενός τις απειλές.
Λέω ΟΧΙ γιατί αγωνίζομαι για κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
Θα σας ταράξω στη Δημοκρατία!
Λέω ΟΧΙ γιατί χωρίς ευρώ έζησα και θα συνεχίσω να ζω.
Χωρίς αξιοπρέπεια δεν μπορώ να ζήσω στιγμή!
Δεν είμαι δεξιός, δεν είμαι αριστερός, δεν είμαι κεντρώος.

Είμαι Έλληνας!
Ακόμη και χωρίς κανένα νόμισμα θα παραμείνω Έλληνας.
Συμμετέχω στο δημοψήφισμα
γιατί δεν φοβάμαι να αναλάβω την ευθύνη

ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ
Σηκώνω την Ελλάδα στις πλάτες μου
Παρακαλώ αναδημοσιεύσετε

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...