Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Όταν αφήνουμε το κακό να μπει


Αν διαφέρει σε κάτι ο δυτικός πολιτισμός από τα θεοκρατικά κράτη της Ανατολής είναι, ότι οι άνθρωποι της δύσης έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν το θάνατο της αρεσκείας τους και το σπουδαιότερο από όλα, ότι αυτόν τον θάνατο τον θεωρούν και σωτηρία.

Στην πολιτισμένη Ευρώπη του Διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ολιγαρχία φόρεσε το ένδυμα της Δημοκρατίας και βρήκε άλλα τεχνάσματα για να εκμαιεύσει την κυριαρχία από τους λαούς. Άπαξ οι Ευρωπαίοι πολίτες διακήρυξαν την ελευθερία τους πίσω στον 18ο αιώνα, δύο τρόποι απέμειναν για να τη χάσουν ξανά, είτε να μαρτυρήσουν για αυτήν μέσα σε δικτατορίες και μαζικές σφαγές, είτε να την παραχωρήσουν οι ίδιοι οικειοθελώς. Και σε μια εξευγενισμένη Ευρώπη των αγαστών προθέσεων μάλλον το δεύτερο σενάριο υπήρξε και το πιο θεμιτό, μιας και οι πόλεμοι και τα πραξικοπήματα αποδείχθηκαν μάλλον ανίκανα να καταφέρουν αυτό που μόνο η πονηριά και η δολιότητα μπορεί να επιτύχει.

Στη Θεολογία λένε πως το πονηρό πνεύμα δεν μπορεί ποτέ να μπει απροσκάλεστο στη ζωή των ανθρώπων. Κι επειδή αν εμφανιζόταν με το αληθινό του πρόσωπο κανένας δε θα τολμούσε να του ανοίξει την πόρτα, επιστράτευσε την τέχνη της αποπλάνησης για να γίνει καλοδεχούμενο. Στην αρχή, είναι πάντα γενναιόδωρο και ευγενικό και μόλις τα θύματά του μεθύσουν από την ευδαιμονία και την καλοπέραση τότε εκείνο αρχίζει να ζητά ανταλλάγματα. Μας θυμίζει κάτι αυτό; Μα φυσικά. Το ίδιο δεν έκανε και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πρώτα ιδρύθηκε για να περιφρουρήσει τα συμφέροντα των πολιτών και πράγματι για μερικές δεκαετίες τα κράτη μέλη της προσέφεραν μία πολύ υψηλή ποιότητα ζωής και εν συνεχεία άρχισε τις μηχανορραφίες μαζί με εγκάθετους πολιτικούς εις βάρος των λαών.

η συνέχεια του άρθρου εδώ 

Καλό μας μήνα και καλή μας φώτιση!



Σχόλια

  1. Το ευρωπαϊκό μας σπίτι έχει, δυστυχώς, σάπια θεμέλια... Μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Χαλστάιν, ήταν ένας πιστός ναζιστής!!!
    Κι έχεις δίκιο, ρίξαμε τόσο εύκολα το φταίξιμο στους λαούς, οι οποίοι, έτσι κι αλλιώς, με τις συνεχείς λιτότητες πληρώνουν τα λάθη τους, σε αντίθεση με τους κυβερνώντες που δεν πληρώνουν ποτέ και τίποτα!
    Γεια σου, Χριστινάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Fanζειν

Ένα ευτράπελο μπορεί να σταθεί αφορμή για να έρθεις αντιμέτωπος με πολύ σοβαρά κοινωνικά θέματα. Το δικό μου ευτράπελο που στάθηκε και αφορμή για να στείλω συμμετοχή στης Αριστέας, σχετίζεται με την συμπεριφορά και την αυτοέκφραση και συγκεκριμένα με τον τρόπο με τον οποίο κάποιος/α εκφράζει την ερωτική του διάθεση. Λογικό και ανθρώπινο οι χώροι διασκέδασης να συνδέονται κυρίως με την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Το πώς όμως κάποιος ή κάποια θα επιλέξει να δείξει ότι είναι διαθέσιμος ή διαθέσιμη πάντα με προβλημάτιζε.   Πείτε με συντηρητική, κομπλεξική ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά αφήστε με να θεωρώ πως το νούμερο ένα προσόν σε έναν άνθρωπο είναι το κυμπαριλίκι του. Η αρχοντιά του δηλαδή και η αξιοπρέπεια του, το μέτρο και οι ισορροπίες που κρατάει σε όλα τα πράματα. Τα άκρα πάντα με τρόμαζαν. Ανέκαθεν με τρόμαζαν οι σεμνότυφοι άνθρωποι, ανέκαθεν με τρόμαζαν και οι αχαλίνωτοι άνθρωποι. Μα θα μου πεις οι άνθρωποι είναι   πιεσμένοι, οι καιροί είναι αλλοπρόσαλλοι , οι σχέσε...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...