Σα να καλοκαίριασε ρε παιδιά. Να πω ότι δε μου αρέσει θα πω ψέματα αλλά επειδή και οι καύσωνες είναι κομματάκι ζόρικοι άρχισα από τώρα να κάνω τις προετοιμασίες μου. Εφοδιάστηκα με δροσερά αεράτα ρούχα, καπέλα, έβαλα σκίαστρα στα μπαλκόνια μου και με λίγες ακόμα προσαρμογές πιστεύω θα είμαι έτοιμη.
Τα περάσματά σας στην προηγούμενη ανάρτησή μου ήταν όλα υπέροχα. Σας ευχαριστώ ολόψυχα. Μπορείτε αν σας κάνει κέφι να πάρετε μια γεύση βιβλιοδεσίας, μια γεύση από το φροντιστήριο στο οποίο διδάσκω μαθηματικούλια και μια τρίτη γεύση από Eurovision που by the way με ξενέρωσε και το κομμάτι που κέρδισε αλλά και η αδύναμη συμμετοχή μας. Κρίμας και ήταν και ωραίο τραγουδάκι και συμπαθητική η Κατερίνα αλλά η φωνή παραμορφωμένη.
Καλησπέρα Χριστίνα, αυτά τα υπέροχα αστικά τοπία που αντανακλώνται στις εικόνες σου είναι υπέροχα. Το πρώτο φραπεδάκι επίσης, σε ακολουθώ. Όσον αφορά την ....Εβροβίζιον είναι σαν να μην υπάρχει για μένα.
Τι μου κανεις τώρα Χριστίνα μου και που με πήγες!!! ερχομαι και εγω μαζι σου... Αχ πατρίδα αγαπημενη Σαλονικη ..μνημες τοσο ζωντανες μα και τόσο μακρινες.. Σε ευχαριστω που την απολαυσα ακομα μια φορα..μεσα απο τις φωτογραφιες σου Να περνας ομορφα οπου και να εισαι Χριστίνα μου καλο καλοκαιρακι...φιλακιαα
Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...
Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...
καλημερα γλυκια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήνα περνας ομορφα
θελω και εγω βολτα στη Θεσσαλονικη
Καλησπέρα Χριστίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά τα υπέροχα αστικά τοπία που αντανακλώνται στις εικόνες σου είναι υπέροχα.
Το πρώτο φραπεδάκι επίσης, σε ακολουθώ.
Όσον αφορά την ....Εβροβίζιον είναι σαν να μην υπάρχει για μένα.
Στέλνω τις ευχές μου για όμορφες μέρες.
Τι μου κανεις τώρα Χριστίνα μου και που με πήγες!!! ερχομαι και εγω μαζι σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πατρίδα αγαπημενη Σαλονικη ..μνημες τοσο ζωντανες μα και τόσο μακρινες..
Σε ευχαριστω που την απολαυσα ακομα μια φορα..μεσα απο τις φωτογραφιες σου
Να περνας ομορφα οπου και να εισαι Χριστίνα μου καλο καλοκαιρακι...φιλακιαα