Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σ' εκείνο το παγκάκι


Σκυφτός πάνω από τα χειρόγραφά του προσπαθούσε να συντάξει δυο λέξεις για να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα με αυτές τις αράδες που είχε να παραδώσει. Ωραία η άνεση του να δουλεύεις βράδυ αλλά κι αυτό το πράγμα του να πρέπει κάθε φορά να στύβεις το μυαλό σου για να είσαι δημιουργικός και κυρίως συνεπής στο αφεντικό δεν το άντεχε.
Η φυλλάδα θα πήγαινε για εκτύπωση σε δύο μέρες κι εκείνος είχε να βγάλει ακόμα τέσσερις χιλιάδες λέξεις.
"Μαρτύριο", σκέφτηκε. Άλλες φορές τις ξεπετούσε τσακ μπαμ και τώρα; Άστο καλύτερα...

Πετάχτηκε όρθιος σα να τον τσίμπησε μύγα κι άρπαξε τα κλειδιά από το κομοδίνο. Τα τσιγάρα ανά χείρας και έξω από την πόρτα. Ήθελε σίγουρα να πιει μια μπύρα αλλά ετούτη την ώρα όλα τα μαγαζιά πήγαιναν για κλείσιμο. Κι εξάλλου χωρίς παρέα δεν έλεγε. Έκανε τρελό γούστο να έχει γύρω του παρέα. Όχι, πάντα, αλλά να όταν έβγαινε ήθελε πάντα κάποιον δίπλα του να του μιλάει. Ήταν στ' αλήθεια πολύ φλύαρος και απολάμβανε να αγορεύει με τις ώρες. Να αναλύει τα πάντα. Τις ειδήσεις, τα σίριαλ, τις εκπομπές, τα πολιτικά, τα αθλητικά. Τα πάντα!
Γινόταν σίγουρα ανυπόφορος και το γνώριζε καλά, αλλά αυτό που τον έσωζε πάντα ήταν πως τα έλεγε με γούστο.

Και να όμως που κάποιες φορές σαν απόψε ξέμενε από παρέα. Και τα βήματα του τον οδηγούσαν σαν υπνωτισμένο στις γωνιές που σύχναζε σαν εικοσάρης. Σ' εκείνο το παγκάκι που είχε πει για πρώτη του φορά ''σ' αγαπώ'', που ένας Θεός ξέρει αν το εννοούσε κι αν ποτέ του το είπε ξανά...

Απόψε όμως ήθελε να το πει ακόμα κι αν δεν είχε κάποιον απέναντί του. Απόψε ήθελε να το πει και να το εννοεί κι ας ταξίδευε εκείνο, όπου έπρεπε να φτάσει...

Απόψε για πρώτη φορά πονούσε και δεν ήξερε αν του άρεσε ή αν το μισούσε...

πρώτη δημοσίευση εδώ: http://enfo.gr/ar7364


Για ένα πιο χαρούμενο παγκάκι όμως, μπορείτε να πεταχτείτε στο διπλανό μου ιστολόγιο όπου σας περιμένει μία όμορφη βόλτα στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας

salonique mon amour





Σχόλια

  1. Σου πάει κι αυτός ο τρόπος γραφής, Χριστίνα! Να το προσπαθείς όποτε έχεις χρόνο...
    Ένα παγκάκι έχει τη δική του μοναδική δύναμη να αλλάξει έστω για λίγο τη ροή των συνηθισμένων ενεργειών!
    Η μοναξιά κάποιες στιγμές γίνεται ανυπόφορη...
    Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
    Όταν καταφέρω να έχω καλή σύνδεση εδώ που βρίσκομαι,θα περάσω και από όσα προτείνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...