Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Φθινόπωρο σε αγαπώ διπλά


Σαν μια γυναίκα στην πέμπτη δεκαετία της ζωής της, που χαϊδεύει απαλά τις λεπτές γραμμές γύρω από τα χείλη της κι αναστενάζει μελαγχολικά, όμοια και η φύση γυρνάει στον αγαπημένο της και τον ρωτά:
-Είμαι στ’ αλήθεια όμορφη καλέ μου; Μ’ αγαπάς ακόμα;
Κι εκείνος συνεπαρμένος από τα αρώματά της, τα νοτισμένα μάγουλά της και τα υγρά της μάτια, της απλώνει τα χέρια και της αποκρίνεται:
-Τώρα θαρρώ πως είσαι πιο όμορφη από κάθε άλλη φορά καλή μου. Τώρα που το καλοκαίρι πέρασε και μαζί του φύγαν και οι ανέμελες γιορτές, τώρα που η συννεφιά της ζωής σε στεφανώνει με τη χλωμή της αύρα, τώρα που οι αναμνήσεις της πρώτης νιότης έχουν γίνει μαργαριτάρια στο λαιμό σου, τώρα αγαπημένη μου σε αγαπώ διπλά. Τώρα που τα πρωτοβρόχια άρχισαν και ο δρόμος μας μοιάζει να κονταίνει από την πυκνή ομίχλη. Τώρα είναι που σε αγαπώ διπλά.

Κι εκείνη με ένα γλυκό χαμόγελο ανοίγει διάπλατα την ευωδιαστή αγκαλιά της κι αρχίζει να τραγουδάει στο σκοπό των σπουργιτιών… Το Φθινόπωρο κι εγώ σε αγαπώ διπλά…


Η όμορφη Αναστασία με τίμησε με το βραβειάκι της και με συγκίνησε πολύ που με σκέφτηκε. Πριν απαντήσω όμως στις όμορφες ερωτήσεις θέλω να την ευχαριστήσω και να σας την συστήσω. 

Το κόλλημα μου το ξέρετε ότι δεν θέλω να αφήνω κανέναν παραπονεμένο κι αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να φτιάξω χειροποίητα βραβειάκια για όλους! 

Σήμερα ήθελα να γκρινιάξω για διάφορα θεματάκια αλλά θα το αναβάλω για άλλη μέρα. 

Πολύ καλή σας μέρα!


Σχόλια

  1. αγαπαμε φθινοπωρο και αγαπαμε Χριστινα! :)
    καλη εβδομαδα! φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφη ανάρτηση Χριστίνα ,τη δημοσιοποίησα στο G+ και το αφιέρωσα στις φίλες !
    Καλό φθινόπωρο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Χριστίνα μου! Ευωδιαστές χρυσαφένιες αγκαλιές με γέμισε η ανάρτηση σου! Με γύρισε πίσω Πολλά χρόνια όταν έβλεπα τόσο αγαπημένους τον παππού και τη γιαγιά μου .... Η γιαγιά μου ηταν άρρωστη και παρόλο που κουραζόταν ο παππούς μου με τις δουλειές του σπιτιού και τις υποχρεώσεις του , ήταν ευτυχισμένος που την είχε κοντά του...Σε φιλώ γλυκιά μου Χριστίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο μα πόσο τρυφερή ψυχη?!!! Εμένα να δείς πόσο με συγκίνησες!!! Πολλά πολλά φιλιά και φυσικά την αγάπη μου σου στέλνω Χριστινάκι μου γλυκο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά κι εγώ δεν το συζητώ, όταν δροσίζει αγαπώ όλο τον κόσμο! Διπλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ συγκινητικό, Χριστίνα μου!!!
    Είναι πολύ όμορφη αυτή η εποχή... ίσως από τις καλύτερες κι ας έχει αρκετή μελαγχολία!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ όμορφο το ποίημα....έχει τελικά και τα θετικά του το Φθινόπωρο ;)
    Συγχαρητήρια για το βραβείο...!
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να ...