Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το ταξίδι ενός Φλιτζανιού...



Κόκαλα έχει αυτός ο καφές βρε μάνα μου;
Όπως αποδείχθηκε ο καφές που έταξα στην Πέτρα μας είχε κόκαλα.
Και να πεις ότι δεν είμαι του καφέ, του τασγιού , της σοκολάτας, κοκ, τα λαμπάκια του δέντρου θα πέσουν να με κάψουν. Απλά καθόμουνα φίλοι μου και απολάμβανα τα καφεδάκια μου με την ησυχία μου και φιλοσοφούσα τη ζωή μου. Με τούτα και με εκείνα τα παλαβά που ζω, έκανα ανασυγκρότηση δίσκου μέσα στην κούτρα μου.

Φλιτζάνια και καφέδες παντού λοιπόν.
 Δροσερές λεμονάδες  στην εκπνοή του καλοκαιριού...
Τα πρώτα ζεστά ροφήματα στο Τσουκου Τσουκου θα βγω...

Καφεδάκια της παρηγοριάς στο κυλικείο του νοσοκομείου 

Κυριακάτικα καφεδάκια με τη μαμά σε ωραία μαγαζιά...

Καφεδάκια στο σπίτι...

της εργασίας...

της φαντασίας...
της λογοτεχνίας...

Και το σημερινό μας των Χριστουγέννων!!!

Με τη λακωνική διάθεση που με διακατέχει τον τελευταίο καιρό άφησα τις εικόνες να κάνουν τη δουλειά για μένα. 
Με ένα γερό κρυολόγημα που άρπαξα εψές δε σας φιλώ για να μη σας κολλήσω αλλά σας στέλνω όλες μου τις ευχές για αγάπη και ηρεμία. 
Η μεγαλύτερη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας είναι να κόβουμε παρτίδες με τους κακούλιδες και να ανοίγουμε την αγκαλιά μας σε νέους ανθρώπους. 
Το έκανα και αναρρώνω μετά από πολύ πολύ καιρό...
Κάντε το κι εσείς!!

Και ναι είναι ακόμα Χριστούγεννα!!! 

Σχόλια

  1. Καλά περνάς, Χριστινάκι!!!!
    Μακάρι το κρύωμα να 'χει φύγει μέχρι την Πρωτοχρονιά και ποδαρικό να σου κάνει η υγεία και η χαρά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ δε το βλέπω Αλεξάνδρα μου, κάθε μέρα και χειρότερα.Να δούμε αύριο πώς θα είμαι...
      Καλή χρονιά ψυχή μου!

      Διαγραφή
  2. Κάθε ασθένεια να μείνει στην προηγούμενη χρονιά...!
    Έξυπνη ιδέα το φλιτζάνι σου και κάποιες φορές τα πολλά λόγια είναι φτώχεια κι εμείς θέλουμε να την ξεπεράσουμε;-)
    Καλή Χρονιά, Χριστινάκι, και Χρόνια σου Πολλά!!!
    Με υγεία,πολλή αγάπη, ζωντάνια, έμπνευση και δημιουργικότητα στο φουλ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...