Ουράνιες γειτονιές

 Ταξιδιάρα η ελληνική ψυχή, ταξιδιάριδες και εμείς οι Έλληνες. Είναι άραγε τυχαίο που οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι και επιστήμονες έβρισκαν αναγκαία την περιήγηση σε ξένους τόπους για την κατάκτηση της γνώσης; Πόσοι ήταν αυτοί που πούλησαν την πατρική τους περιουσία για να ταξιδέψουν στον κόσμο; Ένα ταξίδι όμως δεν είναι αρκετό αν στον προορισμό που διάλεγε κανείς να παέι, δεν συναντούσε αγαπημένους φίλους. Φίλους που γνώριζε από παλιά ή φίλους που επρόκειτο να κάνει. Γιατί πώς αλλιώς μπορείς να γνωρίσεις έναν τόπο αν δεν συνομιλήσεις με τους κατοίκους του;
  Πολύ ωραία όλα αυτά και ιδιαίτερα τυχεροί αυτοί που έχουν την άνεση και την δυνατότητα να ταξιδεύουν. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από καταπληκτικά μέρη που αξίζει να τα δει κάποιος δυο και τρεις φορές. Ακόμα πιο τυχεροί είναι αυτοί που μπορούν και μένουν κατά διαστήματα σε άλλους τόπους και γεύονται την ζωή που τους προσφέρεται εκεί.
  Σε πόσα μέρη όμως μπορείς να ζήσεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου; Πόσους τόπους και πόσες γειτονιές μπορείς να επισκεφτείς αλήθεια; Πόσο χρόνο και πόσο χρήμα μπορείς να διαθέσεις για κάτι τέτοιο;
  Κι αν ποτέ φύγουμε από αυτήν την ζωή, τι απογίνονται όλα αυτά τα μέρη που επισκεφτήκαμε και άλλα τόσα που δεν προφτάσαμε να δούμε; Που πάνε οι γειτονιές της Πλάκας, του Παρισιού και του Λονδίνου; Που πάνε τα ψαροχώρια της Βαλτικής και τα πλακόστρωτα τις Μεσογείου; Άραγε υπάρχει παράδεισος για τις όμορφες γειτονιές του κόσμου; Άραγε μπορούμε στην μετά θάνατον ζωή μας να καθόμαστε σε λιθόστρωτες πλατείες κάτω από πλατάνια να πίνουμε καφέ; Από τη στιγμή που θα μπούμε στον παράδεισο με το ουράνιο μας σώμα γιατί να μην έχουμε και τις αγαπημένες μας ουράνιες γειτονιές;
  Η ομορφιά δεν μπορεί να είναι αφηρημένη όταν ούτε και ο Θεός ο ίδιος δεν είναι αφηρημένος. Αν ο Θεός μας έδωσε πάνω στη γη καλέμι και μυστρί για να χτίσουμε όμορφες πολιτείες γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε και στους ουρανούς;