Ένα ακόμα αληθινό περιστατικό που διαδραματίστηκε στην μικρή μας γειτονιά με μήλον της έριδος τι άλλο από μια χούφτα αδέσποτα σκυλάκια. Είπα ξανά και σε άλλο άρθρο πως κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να συμπαθεί τα τετράποδα αλλά είναι υποχρεωμένος να σέβεται την ανάγκη τους να έχουν και αυτά ένα καταφύγιο κι ένα χάδι. Κάθε φορά λοιπόν που ένας εθελοντής αναλαμβάνει να φροντίσει κάποια αδέσποτα είναι φυσιολογικό τα σκυλιά να δεθούν μαζί του και να διαλέξουν για σπίτι τους την γύρω περιοχή. Και τι ζητάνε πάντα τα σκυλιά; Μερικά τετραγωνικά δημόσιου χώρου, μια κατασκευούλα για τις κρύες και βροχερές μέρες και λίγη άνεση για παιχνίδια. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν το σέβονται μερικοί αξιότιμοι γείτονες που θεωρούν πως ο δημόσιος χώρος είναι κτήμα τους επειδή εκεί βρίσκεται το αμάξι τους και η βάρκα τους.
Οκ, ατυχήματα συμβαίνουν, πρόφαση ή πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει. Μια μέρα προσγειώθηκε μία πέτρα στα όπισθεν των μικρών σκύλων γιατί λέει κάποιο από τα τετράποδα έκοψε τα καλώδια του αυτοκινήτου. "Κι αν ήταν το καλώδιο των φρένων θα είχε σκοτωθεί η οικογένειά μου, άρα έχω κάθε δικαίωμα να κυνηγήσω τα σκυλιά για να προστατέψω τα παιδιά μου." Δεν είμαι μηχανικός για να ξέρω αν υπάρχουν εκτεθειμένα καλώδια κάτω από τις μηχανές των αυτοκινήτων και αν υπάρχουν τότε θα μπορούν φαντάζομαι να κοπούν ακόμα και με την απλή τριβή πάνω σε ένα κράσπεδο. Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχουν λύσεις για να μην πλησιάζει ένας σκύλος ένα αντικείμενο και αυτό ονομάζεται απωθητικό σπρέι.
Τα σκυλάκια λοιπόν έγιναν ο εχθρός και αφού οι φιλόζωοι δεν ήταν πρόθυμοι να τα διώξουν από την γειτονιά, να τα αφήνουν ατάιστα, αφρόντιστα κλπ ο καλός οικογενειάρχης θα έπρεπε να πάρει το νόμο στα χέρια του. Γι αυτό λοιπόν ήρθε σε συνεννόηση με κάποιους άλλους καλούς οικογενειάρχες που θεωρούν τα κουτάβια τον υπ αριθμόν ένα κίνδυνο της γειτονιάς και όχι τους διερχόμενους οδηγούς που τρέχουν σαν τρελοί σε δρόμο που παίζουν παιδιά. Κι έτσι οι ευσυνείδητοι γονείς είπαν να αγοράσουν στα παιδιά τους όπλα με πλαστικές μπίλιες και να τα ορίσουν υπεύθυνα να διασώσουν τις περιουσίες τους από τα δόντια των μικρών τεράτων. Τα παιδιά γεμάτα χαρά να παίζουν πόλεμο και να ακούνε μπράβο για την υπακοή τους έβαλαν όλο τον υπερβάλλοντα ζήλο τους και άρχισαν να χτυπούν τα ζωάκια στο κεφάλι. Πρησμένα κόκκινα μάτια και πολλής φόβος. Αποτέλεσμα; Να βλέπουν τα σκυλάκια τα παιδιά με τα όπλα και να γαβγίζουν τρομαγμένα, ενώ πριν κουνούσαν την ουρά τους και ζητούσαν χάδια.
Δεν γνωρίζω αν μια τέτοια πρωτοβουλία ενός γονιού έχει σαν κίνητρο την αγάπη προς τα παιδιά του ή την αγάπη προς τα υπάρχοντά του ή την αντιπάθεια εν τέλη για το είδος των αδέσποτων. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως αυτά τα παιδιά νομιμοποίησαν μέσα τους τη βία θεωρώντας την ως κάτι θεμιτό για να ικανοποιήσουν τους γονείς τους και να προστατέψουν τα πατρικά αποκτήματα τους.
Και έτσι κατασκευάζουν δολοφόνους!!!! Άλλοτε να παίρνουν ζωές και άλλοτε να παίρνουν ψυχές! Και μετά αυτοί οι ίδιοι πέφτουν συγκλονισμένοι από τα σύννεφα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο λογική εκδοχή τέτοιων καταστάσεων είναι να τραυματιστεί κάποιο παιδί πάνω στο παιχνίδι και μετά να αναρωτιούνται τι δεν έκαναν σωστά. Ευτυχώς όμως τα παιδιά ως συνήθως βαριούνται εύκολα και παρατάνε τα παιχνίδια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή