Η ανατολική Θεσσαλονίκη βρήκε το στέκι της.
Θυμάμαι την νέα παραλία της Θεσσαλονίκης πριν την εκπόνηση του σχεδίου ανάπλασης. Τότε που αν ήθελες να κάτσεις για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα έπρεπε να πιάσεις σειρά προτεραιότητας για τα στριμωχτά κόκκινα παλιομοδίτικα παγκάκια. Εκείνα τα παγκάκια που ήταν χωμένα μέσα σε φωλιές από θάμνους, σκηνικό που παρέπεμπε περισσότερο σε πονηρό ραντεβουδάκι και σε κρυψώνα επιδειξία. Να μην μιλήσω για τον χώρο μπροστά από το Μέγαρο μουσικής που ήταν το άτυπο ξενοδοχείο αυτοκινήτων ''Ο πόθος'' για άστεγα και παράνομα ζευγάρια.
Βέβαια και αυτά έχουν την γοητεία τους αλλά δεν εξυπηρετούν σε κάτι.
Τώρα πια και η νέα παραλία απέκτησε με τη σειρά της παρείστικο χαρακτήρα. Οι βόλτες μετά τη δύση του ήλιου είναι ασφαλείς και η κίνηση άνετη. Ο κόσμος της ανατολικής Θεσσαλονίκης έχει αγκαλιάσει το έργο και δείχνει να το απολαμβάνει δεόντως. Ο περίπατος είναι γεμάτος χρώματα, παιδικά γέλια, χαρούμενα γαβγίσματα και κιθάρες.
Ένας τόσο όμορφος και οργανωμένος δημόσιος χώρος δεν μπορεί παρά να ενθαρρύνει και τους ίδιους τους κατοίκους να δεθούν περισσότερο με την πόλη τους και να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στα προβλήματά της. Και αυτό είναι κάτι που το έχει πραγματικά ανάγκη η Θεσσαλονίκη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!