Κοντεύει ένας χρόνος που έχω εγκατασταθεί το προγονικό χωριό της γιαγιάς μου. Ένα παραθαλάσσιο χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη με κρυστάλλινα νερά και αποδημητικά πουλιά. Εγώ το λέω γατοχώρι γιατί είναι γεμάτο από γάτες που ζουν ευτυχισμένες στις αυλές των σπιτιών. Γάτες εδώ, γάτες εκεί, γάτες και παραπέρα. Στην πλατεία κάθε μαγαζάκι έχει από ένα μπολάκι με νερό και φαγάκι, ακόμα και τα αδέσποτα σκυλιά, εντυπωσιακά λίγα στον αριθμό έχουν όλα τα ονόματά τους και φροντίζονται από όλους τους περιοίκους.
Αυτό το χωριό είναι η Επανομή. Το δικό μου χωριό. Το χωριό της γιαγιάς μου. Ευλογημένος και γόνιμος τόπος με ωραία κρασιά που ταξιδεύουν μέχρι τα ακριβότερα εστιατόρια του Μανχάταν. Αυτό το διάστημα έχουμε σχεδόν σε όλα τα σπίτια γεννητούρια. Κάποια γατιά τα στειρώνουμε κάποια άλλα δεν τα προφταίνουμε, αλλά και πάλι εδώ υπάρχει χώρος για όλα τα γατόνια. Είναι το φυσικό υγειονομικό του χωριού μας. Φίδια και ποντίκια μήτε που τα βλέπουμε μήτε που μας βλέπουν κι αυτά.
Εδώ η ζωή κυλάει αργά και όμορφα. Τόσο όμορφα που θα 'θελα όλος ο κόσμος να ζούσε έτσι.
Σας περιμένω στο κανάλι μου!!!
Επιτέλους, πρώτη φορά διαβάζω πως υπάρχει κι ένα μέρος στην χώρα μας που δεν έχει βαλθεί να εξοντώσει ότι ανασαίνει επάνω στην γη! Υπάρχουν και άνθρωποι που καταλαβαίνουν την χρησιμότητα που έχει το κάθε πλάσμα, μια ανάρτηση που μου έφτιαξε την μέρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πόσο ωραία έχεις τη χάρη να το παρουσιάζεις Χριστίνα.
Πολλές καλησπέρες.
Γεια σου Εύη! Καλώς σε βρήσκω. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που νιώθω τόσο ήρεμη. Εδώ τα γειτονικά χωριά είναι όλα έτσι. Έχω ζήσει άγριες καταστάσεις με μισανθρώπους και τώρα αναπαύεται η ψυχούλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Γιάννη μου!!! Σ ευχαριστώωωωω