Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κίτρινη collection


Αγαπώ το κίτρινο, μου ανεβάζει τέρμα τη διάθεση και το χρησιμοποιώ πάντα και στα σχέδια μου. Σήμερα σας παρουσιάζω μερικές από τις καινούριες μου εικονογραφήσεις με θέμα το κίτρινο. 


Κίτρινα μαλλιά, κίτρινες σκιές, κίτρινα λεμόνια, κίτρινες μπανάνες και η άνοιξη προ των πυλών. 
Θυμίζω πως με βρίσκετε στο instagram στο προφίλ christi petaloti και στο Etsy στο Prints of Petaloti κάθε follow και like πραγματικά μετράει. 






Σχόλια

  1. Εντυπωσιακά όλα Χριστίνα μου. Ωραίο το κίτρινο!!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κίτρινο να σου πω την αλήθεια ποτέ δε το αγάπησα. Δε ξέρω γιατί. Άσε που μου πονάει τα μάτια. Και το πορτοκαλί είναι ενα χρώμα που δε μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά αυτό που δεν αντεχω καθόλου ειναι το βεραμάν. Αν και αυτό το χρώμα είναι ιδανικό για μωρά, εγώ ούτε που μπορούσα να διανοηθώ να το βαλω στο σπίτι, ουτε καν σαν ρουχαλάκι.
    Φιλιά, Χριστίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κίτρινο είναι το χρώμα της χαράς!
    Έτσι το έχω στο μυαλό μου!
    Το αγαπώ. Είμαι και ΑΕΚ!
    Ωραία τα κίτρινά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραιότατο το κίτρινο, φωτεινό, λαμπερό, χαρούμενο! Ωραία σχέδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αφιέρωμα στο κίτρινο και το έκανες με τέχνη (κυριολεκτικά!)
    Μπράβο σου Χριστινάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμορφο χρώμα Χριστίνα ! είναι δυνατό, είναι εντυπωσιακό και το κυριότερο είναι γεμάτο φως. Λάτρεψα τα λεμόνια σου.
    Καλή Άνοιξη και δημιουργική κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπώ το κίτρινο χρώμα, Χριστίνα μου, γιατί είναι γεμάτο φως. Είναι και το αγαπημένο χρώμα της μητέρας μου. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Πραγματικά υπέροχες οι δημιουργίες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...