Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...
Κοίτα πόσο όμορφο είναι Χριστίνα μου....!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πόσο πρακτικά γίνεται. Κρατώ την ιδέα-πρότασή σου για τις μελλοντικές γιορτές.
Να σου ευχηθώ Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου και καλή χρονιά να έχεις.
πανεμορφο και ακρως χαριτωμενο
ΑπάντησηΔιαγραφήελα και εσυ στην πομ πομ παρεα μας!!! λατρεια το δεντρακι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά Χριστίνα μου με χρώματα ζωής σαν αυτά που έχεις στο πανέμορφο δεντράκι!φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή