Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στην άκρη της πόλης


Στην  άκρη της πόλης σταθήκαμε με μάτια γεμάτα προσμονή
Το αύριο θαρήσαμε πως θα ‘ταν αλλιώτικο γιομάτο από δώρα και νιόφερτες χαρές. Μοιραστήκαμε τα δάκρυα και τις λαχτάρες μιας νιότης παιδικής
Κάπου μετά σκορπίσαμε και γνέψαμε αντίο…
Θα ‘ταν πολλοί οι μήνες κι οι γιορτές που ξελογιαστήκαμε από τα όνειρά μας .
Τώρα όλα δείχνουν πως μετράμε το χρόνο αλλιώς.
Μετράμε τις αγωνίες, τις απορίες, τα συρματοπλέγματα και τις κακοτοπιές.
Νέοι ακόμα στην όψη, μα δεκαετίες μεγαλύτεροι στην ψυχή ζητάμε αυτό το κάτι που τόσο επιπόλαια προσπεράσαμε τότε, που ο κόσμος φάνταζε ολόκληρος δικό μας κτήμα...

Έχω φύγει

Έχεις φύγει

Φίλος, πατέρας, μάνα, αγαπημένος, αδερφός;
Δεν έχει σημασία.

Οι καιροί αλλάξανε και μάθαμε όλοι να επιβιώνουμε αλλιώς…

και ωραίο κλικ εδώ για την καθιερωμένη ενίσχυση.

Με μελαγχολική διάθεση ομολογουμένως σήμερα. Ο Μάρτης ο γδάρτης για άλλη μια χρονιά έδειξε πώς δεν αστειεύεται και δυστυχώς για τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη. Σε πείσμα των άκαρδων εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε το χρέος μας. 

Συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης για τους Σύριους σε όλα τα παραρτήματα της ΕΡΤ3 και ΕΡΑ και σε τοπικούς δήμους και ΚΑΠΗ. Ενημερωθείτε από το τις ιστοσελίδες των Δήμων σας.
Συγκεντρώνουμε είδη ανάγκης και εδώ:http://gerontaspaisios.gr

Και ένα κάλεσμα προσωπικό εδώ :https://www.facebook.com/events/854239991368353/


Σχόλια

  1. Τι να πρωτοσχολιάσεις;;;;; Προσφερω άρα υπάρχω φιλη μου :)
    Καλή Σαρακοστή με υγεία και χαμόγελα!
    Καλή εβδομάδα
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Θα ‘ταν πολλοί οι μήνες κι οι γιορτές που ξελογιαστήκαμε από τα όνειρά μας .
    Τώρα όλα δείχνουν πως μετράμε το χρόνο αλλιώς.
    Μετράμε τις αγωνίες, τις απορίες,τα συρματοπλέγματα και τις κακοτοπιές."
    πολύ ωραίο και αληθινο Χριστίνα αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...