Μπόρα είναι θα περάσει...

Μ' αρέσουν τα χρώματα που αλλάζει ο ουρανός στην καταιγίδα. Και φαντάζομαι πως όλοι θα συμφωνούσατε πως η καλύτερη στιγμή για μια δυνατή μπόρα είναι το απομεσήμερο. Όταν όλοι χρειαζόμαστε έναν καφέ για να συνέλθουμε από την μεσημεριανή ρέμβη ή από την κούραση της δουλειάς.

Την στιγμή που παίρνει να μαυρίζουνε τα σύννεφα, είναι σαν να προβάλλεται ταινία στο πανί του ουρανού. Βγαίνεις στο μπαλκόνι και παρακολουθείς κατά που πέφτουν οι αστραπές και προς τα πού κατευθύνονται. Είναι ωραία αυτή η ώρα γιατί μπορείς να απολαύσεις τις εναλλαγές του φωτός και το έντονο contrast λευκού και μαύρου. Τα σύννεφα τρέχουνε πιο γρήγορα από το κανονικό και στο πέρασμά τους σχηματίζουν μία πολύ μεγάλη ποικιλία παραστάσεων με πυκνώματα και αραιώματα. Με εστίες καταχνιάς και χαραμάδες φωτός. Κι ανάμεσά τους να πέφτουν οι κεραυνοί σκορπίζοντας ηλεκτρόνια και εκτυφλωτικές λάμψεις στον ορίζοντα.

Κι όταν η μπόρα περάσει και φύγουν τα μαύρα σύννεφα μακριά, τότε το διαθλασμένο φως από τα υγρά σωματίδια του αέρα, αλλάζει το τοπίο και χρωματίζει τη γη και τα πράγματα αλλιώτικα, σαν να έχει περάσει κάποιος φωτογράφος φίλτρο στην κάμερα. Κι αν κάποιος είναι πολύ τυχερός, μπορεί να χαρεί και το ουράνιο τόξο ή τουλάχιστον να απολαύσει όλα τα χρώματα τις ίριδος πάνω στον καμβά των αφράτων νεφών...