Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το ελληνικό κοκόνι


Η Μπούγκη δεν είναι ένα απλό σκυλί που σου κρατάει συντροφιά, η Μπούγκη είναι όλα τα σκυλιά του κόσμου μαζί, σε συσκευασία δώρου.   



  Όταν ακούει κουδούνι τρέχει στην πόρτα, όταν βλέπει ξένους να πλησιάζουν το σπίτι, βγάζει δόντια, όταν δεν χωνεύει τους μουσαφίρηδες τους σπρώχνει να φύγουν από το σπίτι, όταν ακούει λογομαχίες κάνει τον διαιτητή, όταν πάλι βλέπει αγκαλιές και φιλιά κουνάει την ουρά της χαρούμενα και χοροπηδά, όταν βλέπει μύγες τσαντίζεται και τις κυνηγάει μέχρι να τις πιάσει στον αέρα, όταν βλέπει κουτάβια ή άλλα μικρόσωμα ζωάκια τα βάζει σε τάξη και σε μαλώνει αν τα σηκώσεις στον αέρα, δεν έχει τάσεις φυγής ούτε καν κατά την περίοδο του οίστρου της και σου δείχνει την πόρτα όταν θέλει να πάει προς ''νερού'' της. 


 Ηιστορία της έχει κάτι από Ξανθόπουλο. Ένα πεντάρφανο κουτάβι που σταμάτησε στις ρόδες ενός αυτοκινήτου στη μέση ενός ξεχασμένου χωραφόδρομου. Για πολλά χρόνια την υπολογίζαμε για κοπροσκυλάκι αγνώστου πατρός, μέχρι που πέσαμε σε ένα ολόιδιο σκυλάκι στο δρόμο, του οποίου το αφεντικό μας διευκρίνισε ότι τα σκυλάκια αυτά λέγονται κοκόνια. Άλλο και τούτο, σκεφτήκαμε. Τι είναι αυτό το ''κοκόνι'' πρώτη φορά το ακούγαμε. Ψάξε, ψάξε, βρήκαμε πως πρόκειται για μία ξεχασμένη ελληνική ράτσα που έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα και πως η ετοιμολογία της λέξης σημαίνει μικρόσωμος σκύλος. Ποσώς μας ένοιαξε το γεγονός πως το μικρό μας αλητάκι μας βγήκε αρχοντοπούλα, αλλά η ράτσα αυτή δεν απαριθμεί και πολλά μέλη και τα χαρακτηριστικά της την καθιστούν το καλύτερο τετράποδο που θα μπορούσε να έχει μια οικογένεια στο σπίτι της. Μια παρορμητική σκέψη βέβαια που μας πέρασε από το μυαλό ήταν να της βρούμε γαμπρό για να κρατήσουμε έναν απόγονό της, αλλά η ηλικία της (8 ετών) είναι μάλλον απαγορευτική για τέτοιου είδους εγχειρήματα και εξάλλου υπάρχουν πάρα πολλές ψυχούλες εκεί έξω που αποζητούν μια οικογένεια. 



Αυτό όμως που έχω διαπιστώσει βιωματικά από την συμβίωσή μου με τα κατοικίδια είναι πως πρέπει αν αφήνεις τον σκύλο να σε διαλέξει εκείνος και τότε θα σου χαρίσει όλη του την αγάπη και την αφοσίωση απλόχερα!   

 
 








Σχόλια

  1. Ειναι κουκλιτσα!!εχω και εγω μια κοκονα 2 χρονων, μοιαζει πολυ με την δικια σου, τη λενε Νάλα και ειναι το πιο γλυκο σκυλι.. κ εγω τυχαια απο μια κυρια εμαθα για τη ρατσα της και αρχισα να ψαχνω, ειναι υπεροχα σκυλια, πολυ αγαπησιαρικα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου!!! Συγγνώμη που άργησα να σου απαντήσω. Ναι είναι αγαπησιάρικα και πολύ φαγανά ρε παιδί μου! Η δικιά μου είναι αχόρταγη και όταν την κάνω δάιτα τρώει χαρτιά, μανταλάκια, κάμπιες. Το καλό είναι ότι κυνηάει μύγες και σκαθάρια και τα εξαφανίζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Αν είσαι φίλος καλοδεχούμενος, αν ήρθες να σπαμάρεις σκέψου το ξανά!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Secret Santa 2022

  Στην εκπνοή του χρόνου σας εύχομαι ολόψυχα Χρόνια πολλά και ένα ευτυχισμένο 2023 με δύναμη και δημιουργικότητα. Τα τελευταία χρόνια οι δραστηριότητές μου έχουν μετακυλιστεί στο instagram  @kristi_petaloti  και στο youtube  Kristi Petaloti . Παρ' όλα αυτά είναι συγκινητικό που κάποιοι παλιοί φίλοι συνεχίζετε να με τιμάτε με την παρουσία σας και τη σκέψη σας. Θαυμάζω το μεράκι σας να κρατάτε την παράδοση και να διοργανώνετε ακόμα δράσεις.  Η Γατόσφαιρα θα μείνει για πάντα ανοιχτή έστω και για κάποιες σποραδικές αναρτήσεις. Παραμένει το πρώτο μου σπιτικό, το σημείο έναρξης πολλών ωραίων πραγμάτων και μπορεί στο μέλλον αν αλλάξει κάτι στην διάρθρωση του Blogger ή και του Wordpress να με βολέψει να γίνω ξανά τακτικότερη.  Όπως φανερώνει και ο τίτλος της ανάρτησης έχουμε μυστικό Άγιο Βασίλη μια δράση θεσμό της βλογκογειτονιάς μας που συντονίζει κάθε χρόνο ακούραστη η αγαπημένη μας Μαριλένα  marilenaspotofart . Ο δικός μου μυστικός Άγιος Βασίλης είναι η Σμαραγδούλα μας  smaragdenia-roul

Σκέψεις ενηλικίωσης

  Πόσες φορές ενηλικιώνεται ο άνθρωπος; Όσες χρειάζεται θα πω. Στα είκοσι παίρνεις για πρώτη φορά την ελευθερία στα χέρια σου, μια ελευθερία που την παρανοείς και την ξοδεύεις αλόγιστα. Θέλεις να ζήσεις και να δοκιμάσεις πράγματα και λες σε όλα ναι κι αυτά τα ναι μια μέρα σε εκδικούνται. Ευτυχώς όμως έρχεται η δεύτερη ενηλικίωση εκεί κοντά στα σαράντα που σου λέει πως ήρθε η ώρα μάθεις να διαχειρίζεσαι αυτήν την ελευθερία προς όφελός σου. Το καμπανάκι του χρόνου και της νιότης που θα αρχίσει να σε εγκαταλείπει σου θυμίζουν ότι δεν χρωστάς σε κανέναν τίποτα παρά μόνο στον εαυτό σου. Χρωστάς τις βόλτες που σε ευχαριστούν με τον τρόπο που εσύ γουστάρεις. Χρωστάς τις ώρες ανάπαυσης χωρίς να πρέπει να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Χρωστάς τους φίλους που σου δίνουν χαρά και χαμόγελα και όχι εκείνους που θα σε ψυχοπλακώσουν.  Στον κόσμο που ζούμε οι εξουσίες χρειάζονται στρατιώτες. Εκκλησία, Κράτος, Επαναστάσεις όλοι χρειάζονται στρατιώτες να αγωνιστούν για λογαριασμό τους. Η Εκκλησία θέλει

Ένα αγόρι

 Ένα αγόρι θέλει να γίνει ποιητής, να μιλά για την αγάπη Ένα αγόρι θέλει να πατήσει στα σύννεφα, να νιώσει το σώμα του να ελαφραίνει Να ξαπλώσει πάνω στη δροσερή χλόη  Να αποκοιμηθεί με το κελάηδημα των πουλιών Να χτενίσει τα μαλλιά της αγαπημένης του. Ένα αγόρι θέλει κόψει ένα τριαντάφυλλο και να το βάλει στο βάζο Να κεντήσει μια καρδιά και να την κάνει δώρο Να μαζέψει κοχύλια σε ένα ακρογυάλι  Να γράψει στην άμμο ένα σ΄αγαπώ Κι αυτή είναι η συμμετοχή μου για τη  Μίνι Σκυτάλη#1  της Μαίρης με φωτογραφία κλήρωσης τη Νο4 Ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχα μια ''Ελεύθερη πτώση'' για το δρώμενο των  Γνωμικών   Φοβάμαι τον κόσμο, θυμάμαι είχα πει στον ψυχολόγο. Φοβάμαι να αναμετρηθώ με τον κόσμο,να μπω σε μια παρέα και να συμμετέχω στις συζητήσεις, να βγω ένα ραντεβού, να πάω σε μια συνέντευξη. Φοβάμαι πως θα τους είμαι βάρος, πως θα σπαταλήσω το χρόνο τους. Είναι τόσο πολλοί ωραίοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που ξέρουν να συμπεριφερθούν, να στηθούν, να περπατ