ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Oh Captain my Captain Να κρατάς ημερολόγιο λένε και να γράφεις με το χέρι στο τεφτέρι σου, έτσι μόνο αποτυπώνονται καλύτερα τα συναισθήματα και οι σκέψεις στο λόγο. Εγώ πάλι όταν κρατάω στα χέρια μου μολύβι ή πένα αυτομάτως αρχίζω να ζωγραφίζω. Δεν υπάρχει καμία λέξη να θέλει να βουτήξει στο χαρτί, όλες θέλουν να γίνουν σκίτσα. Αντίθετα όταν κάθομαι στον υπολογιστή μου οι σκέψεις και οι ιστορίες πέφτουνε βροχή. Το ρυθμικό κλικ κλικ των πλήκτρων με υπνωτίζει. Δίνω μεγάλη έμφαση στην μορφή και την αίσθηση του πληκτρολογίου. Το θέλω βαρύ στιβαρό με μεγάλα πλήκτρα που αλλάζουν και κουμπώνουν και όταν τα πατάς βγάζουν ένα δυνατό και χορταστικό τακ. Ενίοτε αγαπώ και το πλακέ αθόρυβο με τα βελούδινα λαστιχένια κουμπιά που τα πατάς και βυθίζονται τα δάχτυλά σου μέσα. Πωπω απόλαυση. Γενικά έχω πολλές αισθητηριακές ιδιοτροπίες που σχετίζονται με ήχους, υφές, μυρωδιές και οπτικά ερεθίσματα. Αν κάτι μου δημιουργήσει δυσάρεστη αίσθηση μπορεί να μου προκαλέσει τεράστιο εκνευρισμό και άγχος. Είνα

  Oh Captain my Captain Σε κάθε επιστροφή του Ήλιου ξυπνάει το εσωτερικό ρολόι της αποτίμησης του έτους αλλά και της ζωής ολόκληρης. Μαζί ξυπνάει και η γιορτινή διάθεση για φιέστες και μεγαλόστομες δηλώσεις τύπου: «Είμαι ακόμα εδώ αντιστεκόμενη στο χρόνο ανοίγοντας πανιά για νέες θάλασσες και νέες κατακτήσεις» και άλλα τέτοια βαρύγδουπα που ενώ ακούγονται γλοιώδη από τη μια, αφήνουν μια πολύ ωραία ψυχική αίσθηση από την άλλη. Κι εκεί είναι που αναρωτιέμαι αν φταίει που δε μας έχουν εκπαιδεύσει να μιλάμε όμορφα στον εαυτό μας. Επιβεβαιώνω ότι δε μας έχουν διδάξει αυτήν την αρετή για να δώσω μεγάλη πάσα στα άστρα που είναι κάθετα για το ποιος είναι ο προορισμός μου σε αυτή τη ζωή. Το αντίστροφο του ευαγγελικού χωρίου «αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου», δηλαδή το αγάπα τον εαυτό σου σαν τον πλησίον σου. Ακούγεται οξύμωρο το ξέρω αλλά έλα που σε αυτόν τον εγωκεντρικό κόσμο υπάρχουν και άνθρωποι που αγαπούν τους άλλους περισσότερο από τον εαυτό τους. Κι όχι δεν μιλάω για τους κοινούς