Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης
Ανοιξιάτικο
βραδάκι και το αστεροσκοπείο είχε γεμίσει από δεκάδες επισκέπτες που προσήλθαν
για να θαυμάσουν τη μεγάλη βροχή αστεριών. Ερωτευμένα ζευγάρια, ερασιτέχνες
αστρονόμοι, φοιτητές, αστροφυσικοί αλλά και απλοί περαστικοί γεμάτοι
περιέργεια. Από τη δύση του ηλίου ήδη είχε στηθεί μπροστά στο πάρκο μία μικρή
γιορτή με ποτά και κεράσματα που άλλαζαν χέρια.
Η νύχτα έπεφτε γλυκά και το καθαρό στερέωμα
ήταν το καλύτερο δώρο για τους δεκάδες παρατηρητές. Το κέφι είχε ανάψει κι όλοι
πήραν τις θέσεις τους. Κουβερτάκια στρωμένα στο γκαζόν, αυτοσχέδια τηλεσκόπια,
μουσικούλα από τις παρέες, αστεία και πειράγματα. Οι πιο απαιτητικοί δε είχαν
στοιχηθεί μπροστά στην είσοδο του αστεροσκοπείου περιμένοντας να απολαύσουν το
φαινόμενο μέσα από το φακό του μεγάλου τηλεσκοπίου. Όλα έδειχναν ειρηνικά και
όμορφα και κανείς δε μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε μετά.
Ένας μουσάτος
τύπος με σπαστά γκρίζα μαλλιά, περιφερόταν μόνος του στο πάρκο πηγαίνοντας από
παρέα σε παρέα, πότε ζητώντας τσιγάρο και πότε φωτιά. Κοιτούσε γύρω του
ανιχνευτικά και προβληματισμένα και πότε, πότε έδειχνε ψηλά τον ουρανό μιλώντας
δυνατά προς το συγκεντρωμένο πλήθος.
« Μη τα κοιτάτε
αυτά εκεί πάνω. Κλείστε τα μάτια σας, τρέξτε να κρυφτείτε, μπείτε στα σπίτια σας
και σβήστε τα φώτα. Δεν είναι αστέρια αυτά σας λέω!»
«Και τι είναι ρε
γέρο;» πετάχτηκε ένας πιτσιρικάς από το βάθος.
«Προφανώς και δεν
είναι αστέρια ρε παιδιά, εδώ μιλάμε για σωματίδια σκόνης που ακολουθούν την
πορεία του κομήτη.» Απάντησε διευκρινιστικά ένας ψηλός κύριος με κόκκινα γυαλιά
οράσεως.
«Κοροϊδεύετε εσείς,
κοροϊδεύετε! Αλλά όταν καούν οι μούρες σας θα κλαίτε με μαύρο δάκρυ.»
«Γιατί να καούν
οι μούρες μας ρε γέρο;» Συνέχισε να προκαλεί ο πιτσιρικάς.
«Ρε παιδιά, ο
άνθρωπος δεν πάει καλά δε το βλέπετε; Γιατί τον ενοχλείτε; Είστε σοβαροί;»
Παρεμβαίνει μια γυναίκα.
«Θα καούν οι
μούρες σας, σας λέω. Θα καεί η πέτσα σας μέχρι το κόκκαλο. Ο πόλεμος της αντιύλης
ξεκίνησε! Ήρθε το τέλος της ανθρωπότητας σας λέω!» Ανέβασε τον τόνο του ο
μυστήριος τύπος.
«Και γιατί δεν
τρέχεις να σώσεις τη δικιά σου μούρη ρε μαλάκα; Τι σε νοιάζει για μας αν
καούμε;» Ρωτάει ένας άλλος νεαρός.
«Δεν καίγομαι
εγώ!»
«Μπα; Γιατί; Τι
είσαι εσύ και δεν καίγεσαι;»
«Εγώ δεν είμαι
εγώ. Είμαι προβολή από ψηλά. Ούτε ζω στη γη, ούτε πατώ. Με έστειλαν οι Ολύμπιοι
να σας προειδοποιήσω.»
«Ωραία μας προειδοποίησες,
τράβα τώρα πίσω στον ιπτάμενο δίσκο σου παλιοτρελάρα!»
Στο άκουσμα της τελευταίας
φράσης τα μάτια του μυστήριου τύπου γούρλωσαν από θυμό και σε κλάσματα του
δευτερολέπτου αρπάζει μία πέτρα από κάτω και την κατεβάζει με δύναμη πάνω στο
κεφάλι του νεαρού. Μια ιαχή τρόμου βγήκε από το πλήθος. Το γρασίδι γρήγορα
βάφτηκε από το αίμα του νέου που έπεσε αναίσθητος στο έδαφος. Οι πιο ψύχραιμοι
αφόπλισαν τον παράφρονα ενώ οι άλλοι καλούσαν σε βοήθεια.
Οι σειρήνες των
περιπολικών και του ασθενοφόρου βούιζαν, οι θρήνοι των φίλων αντηχούσαν στα
γύρω τετράγωνα. Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στο δράμα και πάνω ψηλά τα
αστέρια έπεφταν βροχή…
Για την επόμενη συμμετέχουσα Maria-Anne η φωτογραφία που επέλεξα είναι αυτή:
 |
| https://i.pinimg.com/564x/33/bd/37/33bd375f50735315e1477307c2c50967.jpg |
Στο σημείο αυτό σας παρουσιάζω το καινούριο μου ιστολόγιο
Σας περιμένω
Χριστίνα μου καλημέρα! Ενδιαφέρουσα η ιστορία που σου ενέπνευσε η εικόνα της Ρούλας. Την βρίσκω καλογραμμένη και θα πρέπει να πω πως την ένοιωσα λες και ήταν πραγματική. Αληθινά είναι μια ιστορία με δημοσιογραφική χροιά. Μπράβο κορίτσι μου! Παρόλο που έχει ένα τέλος που μου σήκωσε την τρίχα, ωστόσο είναι πολύ καλή. Και ενδιαφέρουσα και η εικόνα που διάλεξες για την Μαριάννα! Επίσης πάω φουλαριστή να δω το νέο σου blog. Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου την σκέφτηκες την..επιδρομή από το διάστημα; Σε βρίσκω λιγάκι ψυχολογικά χωρίς την ρομαντική και παραμυθένια εικόνα που μας "βγάζουν" τ' αστέρια. Η εικόνα της Μαρίας είμαι σίγουρη ότι θα της αρέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα διήγημα που με καθήλωσε. Ξέρεις διαβάζοντάς την δεν περίμενα την εξέλιξη. Αλλά να τι παθαίνει κάποιος όταν κοροϊδεύει διαταραγμένα άτομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά έκανες την έκπληξη όταν οι περισσότεροι σίγουρα περιμέναμε ρομαντική ιστορία. Μπράβο σου
Και η φωτογραφία για τη Μαριάννα νομίζω ''λέει'' πολλά
Είδα και το νέο σου μπλογκ Καλορίζικο. Υπέροχη δουλειά.
Καλή σου μέρα Χριστίνα μου
Την περίμενα ανυπόμονα την ιστορία σου. Μου φάνηκε δύσκολη η εικόνα και ήθελα πολύ να δω τι θα σου "εβγαζε". Ομολογώ πως την απόλαυσα! Κι εγώ δεν είμαι του πολύ ρομαντικού κι ας δηλώνω συνέχεια πως ζω σ' ένα ροζ συννεφάκι. Πατάω γερά στη γη, ζω στην πραγματικότητα και αποσύρομαι μονάχα στο συννεφάκι μου για να ξεκουραστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η φωτογραφία που επέλεξες! Φωτογραφίζει την πραγματική ζωή! Υπέροχη!
Καλό ξεκίνημα στο νέο σου ιστολόγιο και καλή συνέχεια στη ζωή σου!!!
Καλησπέρα Χριστίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν την έκπληξη και την ανατροπή την έκανες.
Συνήθως οι εικόνες αυτές γέρνουν στο ρομαντικό και στο συναισθηματικό. Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά, η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Το απρόοπτο και το παραβατικό.
Όπως είπε και μια φίλη παραπάνω, είχε το χαρακτήρα του ρεπορτάζ η περιγραφή, είναι δημοσιογραφική και περιγραφική με σαφήνεια.
Όσο δεν το μήνυμα, κανείς δεν παίζει με την ανθρώπινη ψυχή.
Η Φωτογραφία επίσης που παραδίδεις στην Μαριάννα άκρως ενδιαφέρουσα της καθημερινής ζωής.
Μπράβο Χριστίνα μου.
Τρέχω στο νέο μπλογκ.
Χριστίνα μου, συντάσσομαι απόλυτα με το φίλο μου Γιάννη. Περίμενα μια ρομαντική ιστορία και επέλεξες μια άκρως ενδιαφέρουσα καθηλωτική ιστορία που καμία σχέση δεν έχει με το ρομαντισμό αλλά με τη βίαιη πραγματικότητα. Πανέμορφη η φωτογραφία για τη Μαριάννα. Πολλά φιλιά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για τον πόλεμο της αντιύλης, πάντως ο πόλεμος του μπούλινγκ περιγράφεται γλαφυρά στην αντισυμβατική σου ιστορία Χριστινάκι μου. Η λεκτική βία ίσως ήταν πιο δυνατή απ' το χtύπημα της πέτρας. Κρατάω το μήνυμά σου, που στ' αυτιά μου ήταν πολύ ηχηρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλορίζικο και το νέο σου στέκι.
Έρχομαι επισκεψούλα, ετοίμασε τα δέοντα :-)
Η αλήθεια μου είναι οτι και εγω περίμενα κατι σε (αφου διαβασα και τον τίτλο) ρομαντικο θα διαβαζα ειχα περιέργεια να δω τι εμπνευση θα σου εδινε η εικονα μου χα..χα..ονειροπαρμένη γαρ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστινα μου η προσγείωση (οχι του διαστημόπλοιου) αλλά του γαλαξία σου στην πραγματικότητα που ζούμε ηταν πολύ δυνατή και ανατρεπτική..μου αρεσε που η σκεψη σου πηγε σε τέτοια μονοπατια...ελπίζω ο νεαρος να επεζησε παρ όλα αυτα....!!! θα συμφωνησω με Την Κανελλακη για το μηνυμα...
Η φωτογραφία που επέλεξες για την Μαριάννα όμορφη καθημερινή.. σιγουρα εχει πολλες επιλογες !!
θα περιμενουμε να δουμε τι θα εμπνευστεί η φίλη μας.
Καλορίζικο και το καινουργιο σου μπλοκ εκανα μεταφραση...
Να περνας ομορφα ότι και να κανεις και σε κανει να νιωθεις καλα..καλο σου βραδυ.. Ανδρομέδα μου.. φιλλακιααα!!!
Κι εγώ θα πω τα ίδια. Περίμενα κάτι άλλο, αν όχι ρομαντικό , τουλάχιστον όχι αιματοβαμμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' όλα αυτά όμως η ιστορία σου είναι καλογραμμένη.
Πάω να δω και το μπλογκ σου.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά
Εγώ πάλι δεν περίμενα κάποια ρομαντική ιστορία από την εικόνα που σου ‘έδωσε’ η Ρούλα μας. Μου έβγαζε κάτι πολύ δυναμικό και να που δεν έπεσα έξω. Πολύ ωραία η ιστορία που εμπνεύστηκες παρ’όλο το άσχημο τέλος της. Σ’ευχαριστώ για την όμορφη φωτογραφία. Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλορίζικο και το καινούργιο σου blog και καλή Κυριακή!
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας. Η αλήθεια είναι πως με το που είδα την εικόνα το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίου και δε συμμαζεύεται και μου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ η ανατρεπτική ιστορία σου Χριστίνα μου.....οι αλλοπαρμένοι ανάμεσά μας, η βία, το απρόοπτο.....κομμάτι της καθημερινότητάς μας πλέον....κάτω από τον γαλαξία και τα πεφταστέρια....Τέλεια και η φωτό που επέλεξες παραδίδοντας τη σκυτάλη....Καλορίζικο το νλεο σου μλοκοσπιάκι !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτάξει, τι να πω; Μόνο μια Χριστίνα θα μπορούσε να σκαρώσει μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας! Έκανες καινούργιο μπλογκ;; Σπεύδω! Φιλιά ✿
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναματα-ευχαριστώ κορίτσια μου! Ευχαριστώ για το πέρασμα! Σας γλυκοφιλώωωω
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν άρχισα να διαβάζω την ιστορία σου, μου άρεσε πολύ που έδωσες αυτή την διάσταση στην φωτογραφία. Τέτοιου είδους καταστροφολογίες λέγονται κατά καιρούς όπως με τον κομήτη του Χάλεϊ ή με το ημερολόγιο των Μάγια το 2000 και πολλοί τα πιστεύουν. Συγχρόνως έθιξες ένα θέμα που ενώ βλέπουμε ότι κάποιοι άνθρωποι χρίζουν βοηθείας εμείς με τα λόγια και τα έργα μας τους αποτελειώνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτογραφία που επέλεξες πολύ ενδιαφέρουσα!
Ε καλά εντάξει μόνο εσύ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου αστεράκι μου για την πρωτότυπη ιστορία!
Με κάλυπτει το σχόλιο του Γιάννη.
Είμαι με χαλασμένο υπολογιστή κ γράφω βιαστικά απο κινητό.
Καλή συνέχεια φιλάκια πολλά 😘😍
Χριστίνα μου με μια δυνατή ιστορία, με ένα περιστατικό που σκάει εκεί που όλα δείχνουν ότι η νύχτα θα φέρει μόνο αστέρια, μα φανερώνεις πως η βία φέρνει μόνο βία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ καλή η ιστορία σου, και η φωτογραφία που διάλεξες για τη Μαριάννα σίγουρα θα την εμπνεύσει!
Φιλιά πολλά!
Πάντα τα ίδια!!!Οι έξυπνοι που έχουν άποψη για όλα και τα ξέρουν όλα!!!Δεν υπολογίζουν όμως ότι υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που δεν τα ανέχονται αυτά!!!μπράβο Χριστίνα μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου!!!Καλή συνέχεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.Διάβασα και το άρθρο σου για το κοκόνι και ενθουσιάστηκα!!!Έχω ένα κοκόνι στο σπίτι που το λατρεύουμε όλοι το βρήκα στο δρόμο και από τότε έχει γίνει ο φύλακας άγγελός μας!!!Διάβασα και πράγματα που δεν ήξερα!!Να σαι καλά!!!φιλιά!!!
αχ νεα δρωμενα και τα εχασα!
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικη συμμετοχη
μπραβο
Τελευταία και καταϊδρωμένη Χριστινάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈπιασες τον παλμό του σήμερα.. Τόσα και τόσα διαβάζουμε στις ειδήσεις, σε σημείο που
τίποτα πια δεν μας εντυπωσιάζει.
Μπράβο σου!!!
Βρήκα εξαιρετική την ιδέα σου!
Φιλάκια πολλά!
♥
Ένα ρεπορτάζ έγραψες, Χριστινάκι! Από εκείνα τα ρεπορτάζ που ίσως έχουμε συνηθίσει και προσπερνάμε... Εσύ το ανέδειξες όπως του ταίριαζε και μας τσίγκλισες. Μπράβο, Χριστινάκι μου! 💖💙💖💙
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστίνα μου αργοπορημένα, πέρασα να σου πω, πόσο ιδιαίτερη ήταν η ιστορία σου. Ήθελα πραγματικά να μάθω τη συνέχεια και ήταν τόσο αληθοφανής. Ένιωθα, σαν να ήμουν σε μια γωνιά και έβλεπα τη σκηνή να εξελίσσεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου :)
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα :)
Κορίτσια ένα τεράστιο ευχαριστώ και σε εσάς! Καθημερινά συναντώ ανάλογα περιστάτικά ευτυχώς όχι τόσο αιματηρά, αλλά η τραγική αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη για αυτούς τους ασθενείς και όσο πάει θα αγριεύει το πράγμα σε συνδυασμό με τις κακουκίες της εποχής.
ΑπάντησηΔιαγραφή