Πέντε το απόγευμα και οι νοικοκυρές μαχμουρλούδες ακόμα από τον μεσημεριανό τον ύπνο, βάζουν μπρος τα καμινέτα τους για να ψήσουν τον τούρκικο, όπως πολύ σωστά ξέρανε να ονομάζουν το αραβικό χαρμάνι. Άσπρα φλιντζανάκια, το πλεκτό παραμάσχαλα κι όξω απ' την πόρτα.
Πάντα πιστές στο ραντεβού τους έπιαναν με τη σειρά το πόστο τους στο πεζούλι του μαχαλά και οι βελόνες τους έπαιρναν φωτιά.
-Τι πλέκεις μαρή εσύ τώρα;
-Ένα τραπεζομάντιλο για τη νύφη μου.
-Εσύ Νίτσα ακόμα να τελειώσεις τη δαντέλα;
-Δε με βοηθάνε τα μάτια μου καλέ και την ημέρα πού να αδειάσω με τις δουλειές; Πέντε στόματα έχω να ταΐσω μην κοιτάς εσύ που είστε δυο ψυχές μονάχα.
Μια μπάλα εκσφενδονίζεται και σκάει δίπλα στον καφέ της ακριανής.
-Βρε συ! Κουτουρντισμένο, τράβα πιο κει να παίξεις!
-Αχ, άμα σε περιλάβω εσένα που μου βγήκες πάλι χωρίς ζακέτα.
Κι έτσι χαλαρά κι όμορφα κυλούσαν τα απογεύματα στη γειτονιά που μεγάλωσα, κάτω από φορτωμένες κληματαριές κι ολάνθιστα γεράνια.
Τελευταία και καταϊδρωμένη συμμετοχή στο κάλεσμα της Πέτρας
Τι ζωντανές εικόνες από την παλιά σου γειτονιά, μεταφέρεις στο κείμενό σου! Και με λέξεις που νόμιζα πως έχουν ξεχαστεί, το διανθίζεις! (μαχμουρλούδες, κου(ν)τουρντισμένο!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε και "κούμπωσε" η γειτονιά σου στο αποψινό, ανοιξιάτικο σούρουπο!
Να είσαι καλά!
Τα φιλιά μου! ♥
Καλώς την μου! Χαίρομαι που σου άρεσε Νατάσα μου! Σ ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Μια μεγάλη αγκαλιά!
ΔιαγραφήΜπορεί να άργησες Χριστίνα αλλά το κείμενό σου μας ανοίγει πίσω τις μνήμες στις παλιές όμορφες παραδοσιακές γειτονιές. Καλό Σαββατόβραδο να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Γιάννη μου! Σ ευχαριστώ πολύ πολύ!
ΔιαγραφήΓεμάτη αρώματα και όμορφες εικόνες :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιάζει σαν γειτονιά από παλιά ελληνική ταινία...!
Καλό μήνα Χριστίνα μου και καλή εβδομάδα :)
Ναι μοιάζει πολύ και έτσι ήταν μια φορά κι έναν καιρό..
ΔιαγραφήΚαλό μήνα κορίτσι μου!
Eμενα μου ειρθε να παω να φιαξω ενα καφε σαν κι αυτον της φωτο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χωριο της μανας μου ειχαν αντι για πεζουλι.. "το κουτσουρο!"
και σχολιαζαν πλεκοντας τα του χωριου..
Ωραια και χαλαρη γειτονια σου!
το κούτσουρο ε; Άρα κοντά σε δάσος ήσασταν, πολύ ενδιαφέρον. Κι εγώ έχω έναν τέτοιο καφέ δίπλα μου!
ΔιαγραφήΜαχμουρλού με αποκαλουσε η συγχωρεμενη η γιαγια μου, ωρα της καλή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θυμισες
Καλη συνέχεια στη μέρα μας!
Φιλιά!
Είδες; Μέσα έπεσα, από τη γιαγιά μου έμαθα κι εγώ αυτή τη λέξη.
ΔιαγραφήΦιλάκια κοριτσάκι μου!
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο κείμενο, Χριστίνα μου!!
Ιστορική αναδρομή με τα όλα της :)
Σ ευχαριστώ καλέ μου Σεβάχ!
ΔιαγραφήΤι όμορφο κείμενο, γεμάτο μνήμες! Μπράβο Χριστίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(τη λέξη "μαχμουρλού" τη λέω κι εγώ, χαχα!!)
Φιλιά πολλά!
Χαχαχα ε είναι σουξεδιάρικη λέξη! Σ ευχαριστώ πολύ κοριτσάρα μου! Φιλάκια πολλά!!!
ΔιαγραφήΕσύ ήσουν βρε αυτό που ξεχνούσες τη ζακέτα σου;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ήταν κάποτε στις μικρές γειτονιές, όπου η παρατήρηση γινόταν, γιατί ήθελαν κάτι
να πουν στα παιδιά, να δείξουν την έγνοια τους. Λίγες ήταν αυτές που έκαναν αυστηρές
παρατηρήσεις και τις εννοούσαν. Ήταν εκεί όμως όταν συνέβαινε κάτι κακό και πάλι για να
νοιαστούν.
Όμορφες εικόνες, Χριστίνα μου!
Ναι εγώ ήμουν, χαχαχα δεν μπορώ να πω πως τα χρόνια τότε ήταν καλύτερα γιατί συνέβαιναν πολλά άσχημα που τα κουκουλώνανε, αλλά σίγουρα οι γειτονιές μας ήταν πιο όμορφες και ζωντανές.
ΔιαγραφήΚαλή Σ/Κ Γλαύκη μου!