Σε άλλες εποχές οι νευροδιαφορετικοί θα ήταν οι απόκληροι, οι παράταιροι, οι απροσάρμοστοι, αυτοί που θα έπρεπε να κατεβάζουν ουσίες και φαρμάκια για να αντέξουν τη φασαρία αυτού του κόσμου. Αυτοί που θα έμπαιναν σε άσυλα γιατί θα ούρλιαζαν "κάντε λίγο ησυχία επιτέλους".
Τώρα όμως οι συγκυρίες τους δίνουν φωνή. Είναι στα αλήθεια ανάπηρο ένα παιδί που δεν αντέχει τα πολλά οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα ή μήπως ο κόσμος έχει εκτοπίσει την ησυχία; Είναι ένα παιδί ανάπηρο επειδή δεν αντέχει τα αγγίγματα και τις πολλές συναναστροφές ή μήπως οι άνθρωποι είναι παρεμβατικοί και αδιάκριτοι; Έχουν τα παιδιά μαθησιακά προβλήματα ή μήπως το περιβάλλον του σχολείου και του πανεπιστημίου είναι εχθρικό και μονότονο;
Οι νευροδιαφορετικοί άνθρωποι αποκαλούνται ανάπηροι από τους πολλούς γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε έναν άθλιο κι απάνθρωπο κόσμο. Και την αθλιότητα την βλέπουν και οι νευροτυπικοί απλά σε αυτούς αποδίδει άριστα η συστημική πίεση. Οι νευροδιαφορετικοί όμως δεν αντέχουν καμία πίεση. Δεν την ανέχονται δεν την αναγνωρίζουν. Θα προτιμήσουν να ζήσουν σε μία καλύβα με τα απαραίτητα παρά να γίνουν άλλο ένα γρανάζι αυτής της μηχανής του κιμά που συνθλίβει συνειδήσεις.