Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Το μικρό και το μεγάλο κακό

  Η προαιώνια μάχη καλού και κακού δεν έχει σιγάσει ποτέ πάνω στον κόσμο. Η πρόοδος του αιώνα όμως γεννά την προσδοκία για μια καλύτερη ανθρωπότητα που επιλέγει συνειδητά το καλό. Κι αυτή η προσδοκία κάθε μέρα ματαιώνεται. Όλοι μας θεατές μιας συνθήκης όπου συνάνθρωποι μας χειροκροτούν την φρίκη ντύνοντάς την με σενάρια και αφηγήματα που τους εξυπηρετούν. Κι ενώ δεν υπάρχει κάτι πιο κραυγαλέα άδικο και εγκληματικό από τη βασανιστική θανάτωση παιδιών κάποιοι χαίρονται με αυτό και στηρίζουν κάθε πράξη βίας. Κι αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Μια τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού έχει επιλέξει το κακό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όλες οι φωνές δικαιοσύνης μέχρι στιγμής δείχνουν ανίσχυρες. Κι αφού αυτό το κακό δεν μπορεί να νικηθεί τι άλλο μας μέλλει να κάνουμε; Ίσως να αναζητήσουμε το μικρό καθημερινό κακό που τρώει τις ζωές μας. Το κακό στον κοντινό μας περίγυρό, το κακό μέσα μας. Κάτι μας διαφεύγει, κάτι δεν βλέπουμε. Κι αν αυτός ο κό...
Πρόσφατες αναρτήσεις

Αναβράζον #1

  Είναι η ζωή ένα ψέμα; Μια προσομοίωση, ένα matrix; Τι μας κρύβουν τέλος πάντων; Ποιο από όλα τα σκοτεινά κέντρα αποφάσεων γνωρίζει την πάσα αλήθεια να αποταθώ βρε αδερφέ; Αν και την έχω σακουλευτεί τη δουλειά ό,τι όλοι πουλάνε τον παπά τους για την κονόμα. Τα πράγματα είναι πιο απλά, εξωφρενικά απλά. Ο πλανήτης κατοικείται από μεγάλα νήπια που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους. Το σύμπαν μας έχει πετάξει σε ένα νηπιαγωγείο πεντάχρονων σε sugar rush που πλακώνονται μεταξύ τους. Ο λόγος; Μάλλον η προπόνηση ψυχής και πνεύματος. Τι έτσι εύκολα γίνεται κανείς Jedi; Αμ δε! Ο πλανήτης Γη είναι το γυμναστήριο του γαλαξία. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εμφανίζεται ένα συννεφάκι από πάνω μου κι ένα χέρι μου κατεβάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι. «Μωρή τρελή, κόσμος σκοτώνεται, βρέφη και παιδιά ζούνε τον εφιάλτη του πολέμου κι εσύ πουλάς πνεύμα και χιούμορ;». Δε μπορώ να το αρνηθώ, όσο σκληρός κι αν είναι ο πόνος του άλλου στο τέλος πάντα ο άνθρωπος θα ανησυχεί για τη δική του ζωή, για τη δική του ζ...

Aν θες ειρήνη να ετοιμαστείς για πόλεμο - Si vis pacem, para bellum

  Είναι γνωστή η ρήση του Ρωμαίου αυτοκράτορα Φλάβιου Ρενάτου Βεγέτιου : «αν θες ειρήνη να ετοιμαστείς για πόλεμο» (Si vis pacem, para bellum) και η σοφία που κρύβει για τη ζωή είναι εντυπωσιακή. Η βία που υπάρχει ολόγυρά μας (σωματική, ψυχική, λεκτική) καθιστά την «ειρήνη» ένα ακριβό αγαθό. Πολλές φορές δεν αρκεί να είμαστε φιλήσυχοι άνθρωποι για να διατηρήσουμε τη γαλήνη στη ζωή μας   αλλά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για μάχη. Ναι οι συγκρούσεις είναι πράγματι εξαντλητικές και αφήνουν σημάδια αλλά αυτό συμβαίνει γιατί πολλές φορές ανταποδίδουμε τα πυρά που δεχόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Ανταποδίδουμε τις φωνές με φωνές, τις προσβολές με προσβολές κοκ ξεχνώντας πως οι αντίπαλοί μας είναι συχνά άνθρωποι που έχουν το ακαταλόγιστο και θρέφονται από τέτοιες πρακτικές. Η σύγκρουση θέλει προετοιμασία και στρατηγική, συμμαχίες και πνευματική διαύγεια. Ο πόλεμος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επιβίωσής μας και ναι πράγματι είναι Τέχνη. @Kristi_petaloti ΥΓ. Σας ευχαριστώ εκ των προ...

Αυτοπροστασία

  Σε συνέχεια με την προηγούμενη πόσο συχνά καταπιέζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε συμπεριληπτικοί. Τα συναισθηματικά ξεσπάσματα όταν δεν είναι κανόνας είναι πράξη αυτοσεβασμού και αυτοπροστασίας. Την στιγμή που νιώθουμε πνιγμένοι δεν γίνεται να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό μας. Όλοι μας δικαιούμαστε έναν ζωτικό χώρο μέσα στον οποίο ορίζουμε οι ίδιοι τις αντοχές μας. Αν η Περσεφόνη για παράδειγμα είναι σπουδαίο άτομο αλλά η παρουσία της μας είναι επιβαρυντική ακόμα και για λόγους που δεν βγάζουν νόημα δε θα πρέπει να καταπιέσουμε την ανάγκη μας να την κρατήσουμε μακριά. Μπορεί τη στιγμή του ξεσπάσματος μας να μην είμαστε κατανοητοί αλλά είναι η στιγμή της μετάβασης από μία ανισόρροπη κατάσταση σε μια νέα που θα πάρει χρόνο για να μορφοποιηθεί. Σε αυτό το στάδιο κάποιες επιφανειακές συναναστροφές θα τερματιστούν και κάποιοι ουσιαστικοί δεσμοί θα πάνε ακόμα πιο μακριά. Όμοια και κάποιες συνήθειες και συμπεριφορές. Ακόμα και το ίδιο το σώμα θα αλλάξει. Η όψη μας, η βιολογία μ...

Νευροδιαφορετικότητα

    Σε άλλες εποχές οι νευροδιαφορετικοί θα ήταν οι απόκληροι, οι παράταιροι, οι απροσάρμοστοι, αυτοί που θα έπρεπε να κατεβάζουν ουσίες και φαρμάκια για να αντέξουν τη φασαρία αυτού του κόσμου. Αυτοί που θα έμπαιναν σε άσυλα γιατί θα ούρλιαζαν "κάντε λίγο ησυχία επιτέλους".   Τώρα όμως οι συγκυρίες τους δίνουν φωνή. Είναι στα αλήθεια ανάπηρο ένα παιδί που δεν αντέχει τα πολλά οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα ή μήπως ο κόσμος έχει εκτοπίσει την ησυχία; Είναι ένα παιδί ανάπηρο επειδή δεν αντέχει τα αγγίγματα και τις πολλές συναναστροφές ή μήπως οι άνθρωποι είναι παρεμβατικοί και αδιάκριτοι; Έχουν τα παιδιά μαθησιακά προβλήματα ή μήπως το περιβάλλον του σχολείου και του πανεπιστημίου είναι εχθρικό και μονότονο;    Οι νευροδιαφορετικοί άνθρωποι αποκαλούνται ανάπηροι από τους πολλούς γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε έναν άθλιο κι απάνθρωπο κόσμο. Και την αθλιότητα την βλέπουν και οι νευροτυπικοί απλά σε αυτούς αποδίδει άριστα η συστημική πίεση. Οι...

Ημερολόγιο καταστρώματος #3 Έκαστος στο είδος του

  Oh captain , my captain Μου πήρε καιρό να καταλάβω την ανάγκη των ανθρώπων να αποφεύγουν τις μεγάλες συγκινήσεις. Να φεύγουν μακριά από ανθρώπους και καταστάσεις που τους φανερώνουν έναν ωκεανό συναισθημάτων που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Ελαφρά τη καρδία και γεμάτη από την ορμητικότητα της νιότης αλλά και της ψυχικής δύναμης που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την πολυτέλεια αλλά και το βάσανο να κουβαλούν, είχα μέσα μου ριζωμένη την πεποίθηση ό,τι είναι δειλία και οκνηρία να μη θέλει κανείς να σκάψει στην ψυχή του και να συναντηθεί με μεταμορφωτικές αποκαλύψεις. Να συνευρεθεί με τον άλλον σε ένα επίπεδο πέρα της επιφανειακής χαράς και απόλαυσης και να μπει στον πυρήνα της υπαρξιακής ένωσης. Μου πήρε καιρό να καταλάβω πόσο αυταρχικό είναι να πιέζεις τους άλλους να χτίσουν τις δικές σου αντοχές. Έπρεπε να χάσω κι εγώ τις δικές μου από καθημερινές δοκιμασίες της ζωής για να αντιληφθώ την σπουδαιότητα της αυτοδιάθεσης. Έπρεπε να ασθενήσω εξ’ αιτίας συνθηκών που αντίστοιχα για κάπ...

Ημερολόγιο Καταστρώματος #2 Το πληκτρολόγιο

Oh Captain my Captain Να κρατάς ημερολόγιο λένε και να γράφεις με το χέρι στο τεφτέρι σου, έτσι μόνο αποτυπώνονται καλύτερα τα συναισθήματα και οι σκέψεις στο λόγο. Εγώ πάλι όταν κρατάω στα χέρια μου μολύβι ή πένα αυτομάτως αρχίζω να ζωγραφίζω. Δεν υπάρχει καμία λέξη να θέλει να βουτήξει στο χαρτί, όλες θέλουν να γίνουν σκίτσα. Αντίθετα όταν κάθομαι στον υπολογιστή μου οι σκέψεις και οι ιστορίες πέφτουνε βροχή. Το ρυθμικό κλικ κλικ των πλήκτρων με υπνωτίζει. Δίνω μεγάλη έμφαση στην μορφή και την αίσθηση του πληκτρολογίου. Το θέλω βαρύ στιβαρό με μεγάλα πλήκτρα που αλλάζουν και κουμπώνουν και όταν τα πατάς βγάζουν ένα δυνατό και χορταστικό τακ. Ενίοτε αγαπώ και το πλακέ αθόρυβο με τα βελούδινα λαστιχένια κουμπιά που τα πατάς και βυθίζονται τα δάχτυλά σου μέσα. Πωπω απόλαυση. Γενικά έχω πολλές αισθητηριακές ιδιοτροπίες που σχετίζονται με ήχους, υφές, μυρωδιές και οπτικά ερεθίσματα. Αν κάτι μου δημιουργήσει δυσάρεστη αίσθηση μπορεί να μου προκαλέσει τεράστιο εκνευρισμό και άγχος. Είνα...