ΓΑΤΟΣΦΑΙΡΑ

Καθήμενη στο πάρκο της γειτονιάς με τον καφέ ανά χείρας, να ατενίζω αμέριμνη τον βροχερό ουρανό, αίφνης νιώθω δύο μάτια να με κοιτάνε επίμονα.  -Γεια τι λέει; -Α, τι κάνεις εκεί κάτω ρε; Με τρόμαξες! -Σε κοιτάω τι κάνω; -Δε με κοιτάς με κατασκοπεύεις κρυμμένη κάτω από το παγκάκι. -Έτσι έχει πλάκα. Τέσπα, τι κρατάς εκεί; -Τον καφέ μου. -Άσε τον καφέ δε με ενδιαφέρει, στο άλλο χέρι τι κρατάς; -Ποιο, αυτό λες;  - Όου γέα μπέμπυ, αυτό! Τι είναι; -Σκυλάκι. -Και τι σκυλάκι είναι αυτό που δε με γαβγίζει; -Σκυλάκι παιχνίδι, ψεύτικο. -Εσύ ο έφτιαξες; -Ναι -Το θέλω! Δως το μου! -Δε στο δίνω, θα το χαλάσεις. -Ω, σε παρακαλώ  δως το μου! -Δε μπορώ πουλάκι μου... -Ε όχι και πουλάκι, ολόκληρη γάτα! Τώρα θα δεις! Φέρτο μου!  Και καθώς η Χαρούλα είναι γάτα και βαριέται εύκολα... -Πφφ βαρέθηκα, θα με βγάλεις καμιά φωτογραφία; και για τις δύσκολες μέρες που μας κυκλώνουν...

  Πέντε γεμάτα χρόνια κρίσης και κάτι ψηλά κι όνειρα χιλιάδων νέων παρκαρισμένα. Μια αναμονή που σκοτώνει και έργα που μένουν στην αφάνεια. Για πολλούς η κρίση δεν είναι καινούριο πράγμα, υπήρχαν και στις καλές εποχές άνθρωποι που αγωνίζονταν για τα αυτονόητα. Άνθρωποι που δεν πτοήθηκαν από τα δύσκολα αλλά κάπου κουράστηκαν από την υπερπροσπάθεια.    Με τέτοιες σκέψεις ξεκίνησα την περίοδο της κάθαρσης, Καθαρά Δευτέρα βλέπεις και έφτιαξα τον καφέ μου. Έξω ένα βαρύ γκρίζο στερέωμα με έναν Μάρτη που δε λέει να μας κάνει το χατήρι να προσπεράσει την κυκλοθυμία του για φέτος. Πάντα βαρύ το κλίμα της σαρακοστής λες και είναι στο έργο του Θεού να συμμετέχεις στη θλίψη των παθών. Ένας ακόμα χρόνος στις πλάτες μας σε μια παραγωγική ηλικία που ό,τι φτιάχνουμε, πέφτει σε μια μαύρη τρύπα και χάνεται.  Έχω όμως τον ζεστό μου τον καφέ στο χέρι, το καύσιμο της ψυχής για να προχωρήσει η ζωή, έναν υπολογιστή κι ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου. Γιατί να παραπονεθώ όταν...

Στην  άκρη της πόλης σταθήκαμε με μάτια γεμάτα προσμονή Το αύριο θαρήσαμε πως θα ‘ταν αλλιώτικο γιομάτο από δώρα και νιόφερτες χαρές. Μοιραστήκαμε τα δάκρυα και τις λαχτάρες μιας νιότης παιδικής Κάπου μετά σκορπίσαμε και γνέψαμε αντίο… Θα ‘ταν πολλοί οι μήνες κι οι γιορτές που ξελογιαστήκαμε από τα όνειρά μας . Τώρα όλα δείχνουν πως μετράμε το χρόνο αλλιώς. Μετράμε τις αγωνίες, τις απορίες, τα συρματοπλέγματα και τις κακοτοπιές. Νέοι ακόμα στην όψη, μα δεκαετίες μεγαλύτεροι στην ψυχή ζητάμε αυτό το κάτι που τόσο επιπόλαια προσπεράσαμε τότε, που ο κόσμος φάνταζε ολόκληρος δικό μας κτήμα... Έχω φύγει Έχεις φύγει Φίλος, πατέρας, μάνα, αγαπημένος, αδερφός; Δεν έχει σημασία. Οι καιροί αλλάξανε και μάθαμε όλοι να επιβιώνουμε αλλιώς… και ωραίο κλικ  εδώ  για την καθιερωμένη ενίσχυση. Με μελαγχολική διάθεση ομολογουμένως σήμερα. Ο Μάρτης ο γδάρτης για άλλη μια χρονιά έδειξε πώς δεν αστειεύεται και δυστυχώς για τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ε...

Να 'ναι Κυριακή πρωί κι εσύ με τον καφέ στο χέρι να σερφάρεις ανέμελα στο ίντερνετ, όσο θα ψάχνεις παρέα για καφεδάκι. Και να 'ναι λέει στη Θεσσαλονίκη και να είναι και στην ακροθαλασσιά. Ο καφές στην παραλία είναι διαδεδομένος στη Θεσσαλονίκη αλλά ο καφές στην ακροθαλασσιά είναι αρκετά δυσεύρετος αν δεν θες να διανύσεις πολλά χιλιόμετρα. Κέντρο απόκεντρο λοιπόν, στην ακτή της Πυλαίας, απέναντι από τον ανατολικό σταθμό ΙΚΕΑ φιγουράρει το Boheme για μποέμιδες τύπους σαν κι εσάς. Ένας πρόσφατα ανακαινισμένος χώρος που κατάφερε να τραβήξει τον κόσμο μακριά από το κέντρο. Κομβικό σημείο συνάντησης για όσους φίλους θέλουν να μοιράσουν την απόσταση και να ανταμώσουν κάπου στη μέση. Μέρος για να πάρεις τον αέρα σου κυριολεκτικά, μέρος για να ανοίξει το μάτι σου. Γιατί αγάπησα το Boheme; Γιατί με την παρουσία σου και μόνο άνοιξε το δρόμο για την αξιοποίηση της παραλίας της Πυλαίας. Αυτό το κομμάτι της πόλης μπορεί και πρέπει να ανέβει. (A new place in Thessal...

Λίγη εργασιοθεραπεία...  Ένας κούνελος φαρδύς πλατύς πάνω στο κουτί του... Ένα ζεστό πουλοβεράκι για τη μικρή ανιψούλα. Κι ένας τζαναμπέτης σκίουρος σε περιπετειώδη φάση έξω από τα πανεπιστήμια.  ΥΓ. Έχει πέσει στην αντίληψή μου πως όλοι είμαστε σκόρπιοι απ' εδώ κι απ' εκεί. Παρομοίως... Στις προσεχείς αναρτήσεις όμως θα έχουμε πολλές πολλές ξεναγήσεις σε καινούρια στέκια!  Ερώτηση: Είναι πιο ελαφρύς ο γαλαξίας με τις καινούριες αλλαγές; Καλό Μήνα Καλή μας Άνοιξη